35 وهدے پولُس کلاتئے پَدانکان رَست، چه مهلوکئے زَهر و هِژما سپاهیگ آییئے بَڈّ کنگا ناچار بوتنت،
هُداوندا! آیانی زبانا اَنچش بتَرّێن که یکدومیا سرپد مبنت، چیا که شهرا جنگ و چۆپَ گندان.
اِنّه، وتی دلا بےاَدلیَ سازێت و شمئے دست زمینا پِتنه پادَ کننت.
گڑا گۆن وتی باگپانا گوَشتی: ’سئے سال اِنت که من اے اِنجیرئے بَرانی چارگا کایان بله هچَّ نگندان. بگُڈّی تان زمینا بێبَر و بێسَمَر مکنت.‘
لشکرئے مسترا مَنِّت، پولُس آتک و کلاتئے پَدانکانی سرا اۆشتات و گۆن دستئے سُرێنگا مردمی بێتئوار کرتنت. وهدے مردم بے تْرِکّ و تئوار بوتنت، گڑا پولُسا گۆن آیان اِبرانی زبانا هبر کرت و گوَشتی:
لۆٹتِن آییا وتی شَریَتئے سرا مئیاریگ بکنێن، بله لشکرئے مستر لیسیاسا، په زۆر چه مئے دستا پَچ گپت و برت. پمێشکا ما، آییئے بِڈّ و بُهتام جنۆک، تئیی کِرّا راه دئیگ بوتگێن.
