14 وهدے پولُسا هبر کنگی اَت، گَلّیوا دێم گۆن یَهودیان کرت و گوَشتی: ”او یَهودیان! اگن اے مردا مئیارے یا مزنێن رَدێن کارے بکرتێن، من شمئے هبر گۆش داشتگ‌اَت.
گڑا اے ڈئولا آیانی تالیم دئیگا لگّت:
ایسّایا گوَشت: ”او بێباورێن نَسل و پَدرێچ! من تان کدێنا گۆن شما بمانان و بسگّان؟ چُکّا منی کِرّا بیارێت!“
”او شئیتانئے چُکّ! تئو که چه مَکر و مَندرا سررێچ ائے و هر راستیئے دژمن ائے، تئو هچبر هُداوندئے راستێن راهئے چپّ و چۆٹ کنگئے کارا یلهَ نکنئے؟
چِلّ سالئے کِساسا مان بَرّ و گیابانا، آیانی کار و کِردی سگّتنت.
پولُسا دَرّاێنت: ”اِنّه، من یَهودیے آن و کیلیکیَهئے دَمگئے نامیێن شهر تَرْسوسئے مردمے آن. منا بِلّ که گۆن اے مردمانی مُچّیا کمّے هبر بکنان.“
اگن من اَنچێن مئیارے بکرتێن که مَرکئے سِزایا هکدار بوتێنان، گڑا مَرکئے سِزائے سَگّگا هم تئیار بوتگ‌اَتان، بله اگن منی سرا یَهودیانی اے بُهتام راست نه‌اَنت، هچکَس منا په کُشگا آیانی دستا داتَ نکنت. منا کئیسَرئے هَکدیوانا ببرێت.“
نون منی دستا اِشیئے بارئوا پکّاێن چیزّے نێست که په کئیسَرا بنبیسان. پمێشکا، من پولُس په شما سجّهێنان و گێشتر په تئو، او بادشاه اَگْریپاس، پێش کرتگ تان جُست و پُرسا رند، چیزّے په نبیسگا در بگێجان.
آ که شَرّێن کارَ کننت، آیان چه هکومتا تُرسے نێست، بله سِلکار چه آییا تُرسنت. اگن لۆٹئے چه هکومتئے تُرسا آزات ببئے، گڑا شَرّێن کار بکن و آ ترا مَنّیت و ستا کنت.
