13 رَندا، پولُس و آییئے همکار، چه پاپوسئے شهرا بۆجیگا سوار بوت و پَمْپیلیَهئے دَمگا، پِرْگَهئے شهرا آتکنت. چه اۆدا یوهَنّایا آ یله داتنت و اورشَلیما پِر ترّت.
چه اے سرپدیا رَند، پِتْرُس مَریمئے لۆگا شت. مَریم هما یوهَنّائے مات اَت که مَرکاسئے ناما هم زانگَ بیت. اۆدا بازێن مردمے په دْوا کنگا مُچّ اَت.
لهتێن رۆچا و رَند، پولُسا گۆن بارنابایا گوَشت: ”سجّهێن هما شهران که ما هُداوندئے هبر رسێنتگ، بیا پدا همۆدا برئوێن و براتان بچارێن که بارێن آ چۆن اَنت.“
بله پولُس آییئے همراه کنگا رَزا نه‌اَت چێا که آییا، پَمْپیلیَهئے دَمگا آ یله داتگ‌اَتنت و اے کارئے تها آیانی همراه نبوتگ‌اَت.
چه پْریجیَه، پَمْپیلیَه و مِسرا اێن، چه لیبیائے هما هَند و دَمگان که کِرینیئے نزّیکّا اَنت و اَنچُش چه روما آتکگێن مردم اێن،
وهدے سُبکّێن زِرباری گوات وشّ وشّا کَشّگا لگّت، گُمانِش کرت که نون آیانی دلئے مُراد پورهَ بیت. گڑا بۆجیگئے نَنگرِش چست کرت و کْریتئے جَزیرهئے پهناتا گران، تئیابئے نزّیکّا رئوان بوتنت.
چه کیلیکیَه و پَمپیلیَهئے زِرکِرّان گوَزان، لیکیَهئے دَمگا، میرَهئے شهرا آتکێن.
تهنا لوکا منی کِرّا اِنت. مَرکاسا بزور و گۆن وت بیار، چێا که آ هُدائے هزمتکاریا په من مزنێن کُمکّے.
