9 زوتّ کن و وتا په من سر کن.
وهدے گۆن وتی دئینکارا هَکدیوانا رئوئے، جُهد کن راها گۆن آییا په سُهل و سَلاه برسئے. چُش مبیت که ترا کازیئے کِرّا ببارت و آ ترا سپاهیگئے دستا بدنت و سپاهیگ ترا بَندیجاها ببارت و جێل بکنت.
تئیی اَرسانی تْرانگا که کپان، منا په تئیی دیدارا زهیرَ کنت که ترا بگِندان و گَلا بال ببان.
زوتّ کن و چه زمستانا پێسر وتا اِدا سر کن. یوبولوس ترا سلام کنگا اِنت، اَنچُش هم پودِنس و لینوس و کْلادیا و سجّهێن برات.
من اَرتِماسا یا تیکیکاسا تئیی کرّا راهَ دئیان. اَنچۆ که کئیت، تئو جُهد بکن که نیکوپُلیسئے شهرا، منی کرّا بیائے، چێا که منی اِراده اِنت که برئوان و زمستانا همۆدا بگوازێنان.
