17 اے پئیمێن مردم هُشتگێن چَمّگ و اَنچێن باپ و هُرم اَنت که توپّان آیان هر نێمگا بارت. تهارترێن تهارۆکی آیانی آسر و آکبت اِنت.
گڑا بادشاها گۆن وتی هِزمتکاران گوَشت: ’اِشیئے دست و پادان بندێت و ڈنّا تَهاریا دئور بدئیێت.‘ اۆدا گرێونت و دَنتان په دنتانَ درُشنت.
اے نابودێن گُلاما ڈنّا تَهاریا دئور بدئیێت. اۆدا گرێونت و دَنتان په دنتانَ درُشنت.‘
بله اے بادشاهیئے چُکّ و اۆبادگ ڈنّا تهاریا دئور دئیگَ بنت. اۆدا گرێونت و دنتان په دنتانَ درُشنت.“
هُدا تنتنا چه هما پرێشتگان سر نگوَست که گناهِش کرت. دۆزهئے تهارترێن تهارۆکیا بند و زمزیلی کرتنت تان دادرَسیئے رۆچ برسیت.
آییا هما پرێشتگ هم تان دادرَسیئے مزنێن رۆچا تهارۆکیا گۆن اَبدمانێن زمزیلان بستگ‌اَنت که وتی اِهتیارئے بُرز و بلندێن کَدرِش نزانت و وتی جاگه‌اِش یله دات.
