پمێشکا، او براتان! چه وت هپت اَنچێن نێکنامێن مردم گچێن بکنێت که چه پاکێن روه و هُدایی زانت و زانگا سررێچ ببنت تان اے زِمّه و ڈُبَّها همایانی کۆپگا بلَڈّێن و
باید اِنت کلیسائے کماش انچێنے ببیت که آییا مردمانی مَلامت پِر مبیت، گۆن وتی جَنا وپادار ببیت، گْران و سنگینێن مردمے ببیت و وتا داشت بکنت، مَڑاهدار و مِهمان‌نئواز ببیت و شَرّیا تالیم دات بکنت،
هر باورمندێن جنێنے که آییئے لۆگا جنۆزام هست، آیانی هئیالداریا بکنت و مئیلیت که کِلیسائے سرا بارے ببنت، تانکه کلیسا هما جنۆزامانی هئیالداریا کرت بکنت که په راستی هاجَتمند اَنت.
اگن کسے وتا چه بَدکاریا دور بداریت و وتا پلگار بکنت، په هاسێن کاران درپے بیت، پاک و پلگار کنگَ بیت، وتی واهُندئے دَردا وارت و په هر شرّێن کارا تئیارَ بیت.
ایسّا مَسیها وتی زند په ما نَدر کرت که مارا چه مئے سجّهێن سِلکاریان بمۆکیت و په وت کئومے پاک و پلگار بکنت که آییئے جندئیگ ببیت و اے کئوم په شرّێن کارئے کنگا هُبّیگ و هُدۆناک ببیت.
اے گپّ راست اِنت و منَ لۆٹان که تئو اے تالیمئے سرا زۆر بدئیئے، تانکه هما مردمان که وتی اُمێت گۆن هُدایا بستگ، وتی دلگۆشا گۆن شَرّێن کاران بکننت. اے شَرّێن هبر اَنت و په هرکَسا پائِدَگمَند اَنت.
