3 اے درۆگبند، مردمان چه سور و آرۆسا منَه و مکنَ کننت و لهتێن وراکئے نئوَرگئے هُکما دئینت، هما وراک که هُدایا جۆڑ کُرتگ‌اَنت که باوَرمند، بزان راستیئے زانۆکِش په شُگرگُزاری بوَرنت.
آ، په وتی پتانی هُدایان هچّ پرواهَ نداریت و جنێنانی واهگئے پَرواها هم نکنت. په اے دگه هُدایان هم پَرواهَ نداریت، چێا که آ، وتا چه اے سجّهێنان بُرزترَ کنت.
آ که هر چیزَّ وارت، دومیا په آییئے پهرێز کنگا کم‌اَرزش مزانت و آ که پهرێزَ کنت، آ دگرئے سرا که هر وراکَ وارت هُکم مبُرّیت، چێا که هُدایا، آ وشّاتک کرتگ و زرتگ.
