گڑا رئوت و چه وت دگه هپت سِلترێن جِنّ گۆن وتَ کاریت. آ سجّهێن، هۆریگا اۆدا رئونت و اُرد و بُنگَ کننت. اے ڈئولا، آ مردمئے آسر و آکبت چه پێسریگێنا اَنگت بدترَ بیت. اے بدکارێن نَسلئے هال هم همے پئیما بیت.“
جنْگانی کوکّارا اِشکنێت و آیانی هال و هبر شمئے گۆشانَ کپیت بله متُرسێت و پرێشان مبێت. اَلَّم اے ڈئولا بیت، بله اَنگت هلاسیئے وهد نئیاتکگ و په سر نرَستگ.
آییا چه بوچّ و پُگان دانئے جتا کنگ و گیشّێنگا، هَنشۆنے دستا اِنت. جۆهانا پاک و سَلّهَ کنت و دانان اَمبارا اێرَ کنت، بله پُگ و پلاران اَنچُشَ سۆچیت که آسِش هچبرَ نمریت.“
بله لهتێن رۆچا و رَند، بازێن یَهودی چه اَنْتاکیَه و اِکُنیَها آتک و شهرئے مردمِش وتی نێمگا تَرّێنتنت. پولُسِش سِنگسار کرت و گۆن اے هئیالا که مُرتگ، کَشّان کنان چه شهرا ڈنّ دئور دات،
بله چه آیان لهتێن سَرکش و یاگی بوت و آییئے هبرِش نزُرت و مردمانی دێما ”اے راهِش“ بَد و رَدَ گوَشت. پمێشکا پولُسا وتا چه آیان یکّ کِرّا داشت. مریدی زرتنت و هر رۆچ مان تیرانوس نامێن مردێئے تالارا گپّ و تْرانا اَت.
بله لهتێنا تئیی بارئوا گۆن آیان گوَشتگ که تئو آ سجّهێن یَهودی که درکئومانی نیاما نِشتگ‌اَنت سۆجَ دئیئے که موسّائے شَریَتا یله بدئینت و وتی چُکّان سُنّت مکناێننت و مئے اے دگه دۆد و رَبێدگانی سرا کار مکننت.
گۆن تَهر تَهرێن بدیان هما مردمان ردَ دنت که گاری و گمراهیئے راهِش زرتگ. اے مردم گار و گُمسارَ بنت، چێا که اِشان راستی دۆست نداشتگ و نزُرتگ که بِرَکّنت.
هما که بدیَ کنت، بِلّ اَنگت بدیَ کنت، هما که پلیت اِنت، بِلّ اَنگت پلیت اِنت و هما که پهرێزکار اِنت، بِلّ اَنگت پهرێزکاریَ کنت و هما که پاک و پَلگار اِنت، بِلّ اَنگت پاک و پَلگار اِنت.“
