6 اَنچُش که سارَها اِبراهێمئے پرمانبَرداری کرت و واجه و مستری گوَشت. اگن شمئے کار نێک و شَرّ ببنت و مئیلێت که چیزّے شمارا بترسێنیت، شما هم هماییئے چُکَّ بێت.
گڑا سارَها دلا کَندت و گوَشت: ”من پیر آن و منی واجه آجز اِنت، نون منا چِه وشّی و لِزّتے رَسیت؟“
سارَها تُرست، درۆگی بست و گوَشتی: ”من نکَندِت.“ بله هُداوندا گوَشت: ”په راستی تئو کَندت.“
بِلّ بادشاه تئیی زێباییئے شئیدا ببیت، آییئے دێما په اَدب بۆشت که آ تئیی واجه اِنت.
آیان پَسّئو دات: ”وت شئور بکنێت، شمئے هبرئے زورگ شرتر اِنت یا هُدائے؟
