2 وهدے گۆن هُدایا مِهرَ کنێن و آییئے هُکمان کارَ بندێن، زانێن که هُدائے چُکّان مِهرَ کنێن.
منی هُکم په شما همِش اِنت: یکدگرا دۆست بدارێت.
اگن ما آییئے هُکم و پرمانانی سرا کار بکنێن، گڑا سرپدَ بێن که ما آییا زانێن.
بله کَسے که آییئے هبرانی سرا کارَ کنت، په راستی، هُدائے مِهر آییئے دلا کامل و سررێچ بوتگ. چه همے چیزّا زانێن که ما ایسّا مَسیهئے اَرواه و جَبینا اێن.
ما زانێن که چه مرکا گوَستگ و په زِندمانا رَستگێن، چێا که گۆن وتی براتان مِهرَ کنێن. هرکَس که مِهرَ نکنت، مرکئے ساهگا مانیت.
ما اے هُکم چه هماییا گپتگ که گوَشیت: ”هرکَس که گۆن هُدایا مِهرَ کنت، باید اِنت گۆن وتی براتا هم مِهر بکنت.“
