19-20 چه همے کارا زانێن که ما، گۆن هَکّ و راستیا همبند و پئیوست اێن و اگن مئے دل مارا مئیاربار هم بکنت، اَنگت هُدائے دێما مُهر و دلجمَ بێن، چێا که هُدا چه مئے دل و هئیالان مستر اِنت و هر چیزّا زانت.
من پمێشکا سَکّی و سۆری سگّگا آن، بله شرمندگ نه‌آن چێا که زانان من کئیی سرا ایمان آورتگ و دلجم آن که آییا اے واک و توان هست که تان وتی آیگئے رۆچا هما امانتئے نگهپانیا بکنت که منا داتگی.
