លោកអេសាវចងគំនុំលោកយ៉ាកុបយ៉ាងខ្លាំង ព្រោះលោកយ៉ាកុបបានទទួលពរពីឪពុក។ គាត់គិតនៅក្នុងចិត្តថា៖ «ឪពុកអញនឹងលាចាកលោកនេះទៅក្នុងពេលឆាប់ៗ ចាំដល់ពេលនោះ សឹមអញសម្លាប់យ៉ាកុបចោល»។

សូមមើលជំពូក

លោកុ‌ប្បត្តិ 50:10

លុះមកដល់កន្លែងមួយឈ្មោះអថាត់ ដែលនៅខាងនាយទន្លេយ័រដាន់ គេក៏បានធ្វើពិធីបុណ្យបញ្ចុះសពយ៉ាងមហោ‌ឡារិកបំផុត។ លោកយ៉ូសែបរំឭកគុណឪពុក ដោយកាន់ទុក្ខអស់រយៈពេលប្រាំ‌ពីរថ្ងៃ។

សូមមើលជំពូក

ព្រះ‌បាទដាវីឌមានរាជ‌ឱង្ការទៅកាន់អ្នកនាំសារនោះថា៖ «ចូរលើកទឹកចិត្តលោកយ៉ូអាប់ថា កុំឲ្យពិបាកចិត្ត ព្រោះតែរឿងនេះឡើយ ដ្បិតក្នុងសង្គ្រាមតែងតែមានការស្លាប់ទាំងសងខាងដូច្នេះ។ ចូរខំប្រឹងច្បាំងឲ្យកាន់តែខ្លាំង‌ក្លាឡើង ហើយបំផ្លាញក្រុងនោះឲ្យបាន»។

សូមមើលជំពូក

២ សាំ‌យូ‌អែល 14:2

លោកក៏ចាត់គេឲ្យទៅឯភូមិតេកូ‌អា រកស្ត្រីម្នាក់ដែលឆ្លាត ហើយប្រាប់ថា៖ «ចូរធ្វើពុតជាអ្នកកាន់ទុក្ខ ដោយស្លៀកសម្លៀក‌បំពាក់កាន់ទុក្ខ។ កុំលាបទឹកអប់ គឺធ្វើដូចស្ត្រីម្នាក់ដែលកាន់ទុក្ខជាយូរមកហើយ។

សូមមើលជំពូក

២ សាំ‌យូ‌អែល 3:31

ព្រះ‌បាទដាវីឌមានរាជ‌ឱង្ការទៅកាន់លោកយ៉ូអាប់ និងប្រជា‌ជនទាំងមូលដែលនៅជាមួយលោកថា៖ «ចូរហែកសម្លៀក‌បំពាក់ រួចស្លៀកបាវ ហើយកាន់ទុក្ខសពរបស់លោកអប៊ី‌នើរទៅ»។ ព្រះ‌បាទដាវីឌយាងតាមក្រោយមឈូស។

សូមមើលជំពូក