Biblia Todo Logo
ព្រះគម្ពីរតាមអ៊ីនធឺណិត
- ការផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម -

លេវី‌វិន័យ 7 - អាល់គីតាប


ការ​ធ្វើ​គូរបាន​លោះ​បាប

1 «នេះ​ជា​ហ៊ូកុំ​ស្តីអំពី​គូរបាន​លោះ​បាប គឺ​ជា​គូរបាន​បរិសុទ្ធ​បំផុត។

2 ចូរ​អារ​ក​សត្វ​ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ​ជា​គូរបាន​លោះ​បាប នៅ​កន្លែង​ដែល​គេ​អារ​ក​សត្វ សម្រាប់​ធ្វើ​ជា​គូរបាន​ដុត រួច​ប្រោះ​ឈាម​សត្វ​នោះ​ទៅ​លើ​ជ្រុង​ទាំង​បួន​របស់​អាសនៈ។

3 គេ​ជូន​ខ្លាញ់​ទាំង​អស់ កន្ទុយ និង​ខ្លាញ់​ដែល​នៅ​ជាប់​ពោះ‌វៀន

4 ក្រលៀន​ទាំង​ពីរ និង​ខ្លាញ់​ដែល​នៅ​ជាប់​ក្រលៀន​រហូត​ដល់​ចង្កេះ ព្រម​ទាំង​អ្វីៗ​នៅ​ជាប់​នឹង​ថ្លើម ដែល​គេ​ផ្តាច់​ចេញ​មក​ជា​មួយ​ក្រលៀន។

5 អ៊ីមុាំ​ដុត​ចំណែក​ទាំង​នោះ​លើ​អាសនៈ​ជា​គូរបាន​ដុត នៅ​ចំពោះអុលឡោះ‌តាអាឡា។ នេះ​ជា​គូរបាន​លោះ​បាប។

6 ក្នុង​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​អ៊ីមុាំ​មាន​តែ​ប្រុសៗ​ប៉ុណ្ណោះ​ដែល​មាន​សិទ្ធិ​បរិភោគ​សាច់​នេះ។ គេ​ត្រូវ​បរិភោគ​សាច់​នេះ​នៅ​កន្លែង​ដ៏​សក្ការៈ ព្រោះ​ជា​ជំនូន​ដ៏​វិសុទ្ធ​បំផុត។

7 ហ៊ូកុំ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ស្តីអំពី​គូរបាន​លោះ​បាប ក៏​ដូច​ហ៊ូកុំ​ស្តី​អំពី​គូរបាន​រំដោះ​បាប​ដែរ។ សាច់​របស់​សត្វ​ត្រូវ​បាន​ជា​ចំណែក​របស់​អ៊ីមុាំ​ដែល​ធ្វើ​ពិធី​រំដោះ​បាប»។


ចំណែក​នៃ​ជំនូន​ដែល​ត្រូវ​បានទៅ​អ៊ីមុាំ

8 «ប្រសិន​បើ​អ៊ីមុាំ​ធ្វើ​គូរបាន​ដុត​របស់​នរណា​ម្នាក់ ស្បែក​សត្វ​ដែល​គេ​ជូន នោះ​ត្រូវ​បាន​ជា​ចំណែក​របស់​អ៊ីមុាំ។

9 ជំនូន​ម្សៅ​ទាំង​អស់ ទោះ​បី​នំ​ដែល​ដុត​ក្នុងឡ ឬ​ដុត​ក្នុង​ពុម្ព ឬ​នំ​ចៀន ត្រូវ​បាន​ជា​ចំណែក​របស់​អ៊ីមុាំ​ដែល​ធ្វើ​ពិធី​នោះ។

10 រីឯ​ជំនូន​ម្សៅ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​លាយ​ជា​មួយ​ប្រេង ឬ​មិន​ទាន់​លាយ​ក្តី​ត្រូវ​បាន​ជា​ចំណែក​ស្មើៗ​គ្នា សម្រាប់​កូន​ទាំង​អស់​របស់​ហារូន»។


ការ​ធ្វើ​គូរបាន​មេត្រី​ភាព

11 «នេះ​ជា​ហ៊ូកុំ​ស្តី​អំពី​គូរបាន​មេត្រី​ភាព​ដែល​គេ​ជូនអុលឡោះ‌តាអាឡា។

12 ប្រសិន​បើ​នរណា​ម្នាក់​ជូន​ជំនូន​សម្រាប់​សំដែង​ការ​អរ​គុណ​ត្រូវ​យក​នំ​ធ្វើ​ពី​ម្សៅ​ឥត​មេ លាយ​ជា​មួយ​ប្រេង​នំ​ក្រៀប លាយ​ជា​មួយ​ប្រេង និង​ធ្វើ​ពី​ម្សៅ​ម៉ដ្ត​លាយ​ជា​មួយ​ប្រេង មក​ជូន​ជា​មួយ​គូរបាន​សម្រាប់​អរ​គុណ។

13 គេ​ត្រូវ​យក​នំ​បុ័ង​ដែល​មាន​មេ​មក​ជូន រួម​ជា​មួយ​គូរបាន​មេត្រី​ភាព​សម្រាប់​អរ​គុណ​ដែរ។

14 ត្រូវ​រំលែក​នំ​ដែល​គេ​យក​មក​ជូន ក្នុង​មួយ​ប្រភេទ​យក​នំ​មួយៗ ទុក​សម្រាប់អុលឡោះ‌តាអាឡាគឺ​ជា​ចំណែក​របស់​អ៊ីមុាំ​ដែល​ធ្វើ​ពិធី​ប្រោះ​ឈាម​សត្វ​ធ្វើ​ជា​គូរបាន​មេត្រី​ភាព។

15 រីឯ​សាច់​សត្វ​ដែល​គេ​ធ្វើ​ជា​គូរបាន​មេត្រី​ភាព​សម្រាប់​អរ​គុណ ត្រូវ​តែ​បរិភោគ​ឲ្យ​អស់​នៅ​ថ្ងៃ​នោះ គឺ​មិន​ត្រូវ​ទុក​ឲ្យ​នៅ​សល់​រហូត​ដល់​ស្អែក​ឡើយ។

16 ប្រសិន​បើ​គូរបាន​ដែល​គេ​យក​មក​ជូន​ជា​ជំនូន​លា​បំណន់ ឬ​ជា​ជំនូន​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត ត្រូវ​បរិភោគ​សាច់​ដែល​ធ្វើ​ជា​គូរបាន​នៅ​ថ្ងៃ​នោះ ហើយ​សាច់​នៅ​សល់​ក៏​អាច​បរិភោគ​រហូត​ដល់​ថ្ងៃ​ស្អែក​បាន​ដែរ។

17 ប៉ុន្តែ បើ​មាន​សាច់​នៃ​គូរបាន​នេះ​នៅ​សល់​រហូត​ដល់​ថ្ងៃ​ទី​បី គេ​ត្រូវ​តែ​ដុត​វា។

18 នៅ​ថ្ងៃ​ទី​បី ប្រសិន​បើ​នរណា​ម្នាក់​បរិភោគ​សាច់​ដែល​ខ្លួន​បាន​ធ្វើ​ជា​គូរបាន​មេត្រី​ភាព អ្នក​នោះ​នឹង​នាំ​ឲ្យ​ខ្លួន​មាន​ទោស។ អុលឡោះ‌តាអាឡា​មិន​ព្រម​ទទួល​គូរបាន​របស់​គេ​ទេ ព្រោះ​ជា​គូរបាន​ឥត​បាន​ការ ហើយ​ជា​សាច់​សៅ‌ហ្មង។

19 ប្រសិន​បើ​សាច់​នោះ​ទៅ​ប៉ះ​នឹង​វត្ថុ​មិន​ហាឡាល់ មិន​ត្រូវ​បរិភោគ​វា​ឡើយ គឺ​ត្រូវ​តែ​ដុត​ចោល។ មាន​តែ​អ្នក​បរិសុទ្ធ​ប៉ុណ្ណោះ​ទើប​អាច​បរិភោគ​សាច់​នៃ​គូរបាន​បាន។

20 ប្រសិន​បើ​នរណា​ម្នាក់​មិន​បរិសុទ្ធ ហើយ​បរិភោគ​សាច់​នៃ​គូរបាន​មេត្រី​ភាព​ដែល​គេ​ជូនអុលឡោះ‌តាអាឡា ត្រូវ​តែ​បណ្តេញ​អ្នក​នោះ​ចេញ​ពី​កុល​សម្ព័ន្ធ​របស់​ខ្លួន។

21 រីឯ​អ្នក​ដែល​ប៉ះ‌ពាល់​វត្ថុ​មិន​បរិសុទ្ធ មនុស្ស​មិន​បរិសុទ្ធ ឬ​សត្វ​មិន​ហាឡាល់ ឬ​អ្វីៗ​មិន​បរិសុទ្ធ គួរ​ស្អប់​ខ្ពើម​រួច​បរិភោគ​សាច់​របស់​គូរបាន​មេត្រី​ភាព​ដែល​គេ​ជូនអុលឡោះ‌តាអាឡា ក៏​ត្រូវ​តែ​បណ្តេញ​ចេញ​ពី​កុល​សម្ព័ន្ធ​របស់​ខ្លួន​ដែរ»។


ហ៊ូកុំ​សម្រាប់​ប្រជា‌ជន

22 អុលឡោះ‌តាអាឡា​មាន​បន្ទូល​មក​កាន់​ម៉ូសា​ថា៖

23 «ចូរ​ប្រាប់​ជន‌ជាតិ​អ៊ីស្រ‌អែល​ដូច​ត​ទៅ: “អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​បរិភោគ​ខ្លាញ់​គោ​ខ្លាញ់​ចៀម ឬ​ខ្លាញ់​ពពែ​ជា​ដាច់​ខាត។

24 រីឯ​ខ្លាញ់​របស់​សត្វ​ដែល​ងាប់​ដោយ​ជំងឺ ឬ​ដោយ​សត្វ​ព្រៃ​ហែក​សម្លាប់ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​យក​ទៅ​ធ្វើ​អ្វី​ក៏​បាន​តែ​មិន​ត្រូវ​បរិភោគ​ឡើយ។

25 ប្រសិន​បើ​នរណា​បរិភោគ​ខ្លាញ់​សត្វ ដែល​គេ​បាន​ធ្វើ​ជា​គូរបាន​ជូនអុលឡោះ‌តាអាឡា ត្រូវ​បណ្តេញ​អ្នក​នោះ​ចេញ​ពី​កុល​សម្ព័ន្ធ​របស់​ខ្លួន។

26 ទោះ​បី​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៅ​រស់​នៅ​ទី​ណា​ក្តី មិន​ត្រូវ​បរិភោគ​ឈាម​របស់​សត្វ​ចតុបាទឬ​សត្វ​ស្លាប​ឡើយ។

27 អ្នក​ណា​បរិភោគ​ឈាម អ្នក​នោះ​នឹង​ត្រូវ​បណ្តេញ​ចេញ​ពី​កុល​សម្ព័ន្ធ​របស់​ខ្លួន”»។

28 អុលឡោះ‌តាអាឡា​មាន​បន្ទូល​មក​កាន់​ម៉ូសា​ថា៖

29 «ចូរ​ប្រាប់​ជន‌ជាតិ​អ៊ីស្រ‌អែល​ដូច​ត​ទៅ: “ប្រសិន​បើ​នរណា​ម្នាក់​ធ្វើ​គូរបាន​មេត្រី​ភាព គេ​ត្រូវ​យក​ចំណែក​របស់អុលឡោះ‌តាអាឡា​ជូន​អុលឡោះ។

30 គេ​ត្រូវ​យក​គូរបាន​ដុត​ដែល​ជា​ចំណែក​របស់អុលឡោះ‌តាអាឡា មក​ជូន​ទ្រង់​ដោយ​ផ្ទាល់​ដៃ គឺ​មាន​ខ្លាញ់ និង​សាច់​ទ្រូង​ដែល​ត្រូវ​លើក​ជូន​អុលឡោះ។

31 អ៊ីមុាំ​ដុត​ខ្លាញ់​នៅ​លើ​អាសនៈ រីឯ​សាច់​ទ្រូង​ត្រូវ​បានទៅ​ហារូន និង​កូនៗ​របស់​គាត់។

32 ត្រូវ​រំលែក​ភ្លៅ​ស្តាំ​របស់​សត្វ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្វើ​ជា​គូរបាន​មេត្រី​ភាព​នោះ ជូន​ទៅ​អ៊ីមុាំ​ផង​ដែរ។

33 ភ្លៅ​ស្តាំ​នេះ​ត្រូវ​បាន​ជា​ចំណែក​របស់​អ៊ីមុាំ​ណា​ដែល​ជូន​ខ្លាញ់ និង​ឈាម​នៅ​លើ​អាសនៈ។

34 យើង​នឹង​យក​សាច់​ទ្រូង​ដែល​គេ​លើក​ជូន និង​ភ្លៅ​ដែល​គេ​រំលែក​ពី​គូរបាន​មេត្រី​ភាព​របស់​ជន‌ជាតិ​អ៊ីស្រ‌អែល​ប្រគល់​ឲ្យ​អ៊ីមុាំ​ហារូន និង​កូន​ចៅ​របស់​គាត់។ ជន‌ជាតិ​អ៊ីស្រ‌អែល​ត្រូវ​ប្រគល់​ចំណែក​ទាំង​នេះ​ជូន​អ៊ីមុាំ រហូត​ត​រៀង​ទៅ។

35 នេះ​ជា​ចំណែក​នៃ​គូរបាន​ដែល​ត្រូវ​បាន​ទៅ​ហារូន និង​កូន​ចៅ​របស់​គាត់ ចាប់​ពី​ថ្ងៃ​ដែល​ពួក​គេ​បាន​ទទួល​ការ​តែង​តាំង​ជា​អ៊ីមុាំ​បម្រើអុលឡោះ‌តាអាឡា។

36 អុលឡោះ‌តាអាឡា​បង្គាប់​ជន‌ជាតិ​អ៊ីស្រ‌អែល​ឲ្យ​ប្រគល់​ចំណែក​ទាំង​នេះ​ដល់​ពួក​គេ ចាប់​តាំង​ពី​ថ្ងៃ​ដែល​ពួក​គេ​បាន​ទទួល​ការ​តែង‌តាំង​ជា​អ៊ីមុាំ។ នេះ​ជា​ហ៊ូកុំ​ដែល​ត្រូវ​តែ​អនុវត្ត​តាម​គ្រប់​ជំនាន់​ត​រៀង​ទៅ ឥត​ប្រែ​ប្រួល​បាន​ឡើយ»។

37 នេះ​ជា​ហ៊ូកុំ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ស្តី​អំពី​គូរបាន​ដុត ជំនូន​ម្សៅ​គូរបាន​រំដោះ​បាប​គូរបាន​លោះ​បាប គូរបាន​សម្រាប់​តែង​តាំង​អ៊ីមុាំ និង​គូរបាន​មេត្រី​ភាព។

38 អុលឡោះ‌តាអាឡា​ប្រគល់​ហ៊ូកុំ​ទាំង​នេះ​មក​ម៉ូសា​នៅ​ភ្នំស៊ីណៃ នា​ថ្ងៃ​ដែល​ទ្រង់​បង្គាប់​ឲ្យ​ជន‌ជាតិ​អ៊ីស្រ‌អែល​យក​ជំនូន​មក​ជូន​អុលឡោះ​នៅ​វាល​រហោ​ស្ថាន​ស៊ីណៃ។

© 2014 United Bible Societies, UK.

United Bible Societies
តាម​ពួក​យើង:



ការផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម