ស្រមៃគិតអំពីខ្យល់ត្រជាក់ដូចកាំបិតកំពុងបក់កាត់ស្បែករបស់អ្នក ខណៈដែលអ្នកកំពុងដើរលើផ្លូវស្ងាត់ជ្រងំមួយ។ ក្រពះរបស់អ្នករអ៊ូរទាំ ប៉ុន្តែជំហាននីមួយៗរបស់អ្នកមានអារម្មណ៍ដូចជាលើកដុំថ្មធំៗ។ អ្នកគឺជាអ្នកដំណើរ ហើយថ្ងៃនេះ សង្ឃឹមរបស់អ្នកបានរសាត់បាត់អស់ទៅហើយ។ អ្នកដើរទៅដល់មុខទ្វារផ្ទះតូចមួយរបស់លោកតាម្នាក់។ គាត់ឈ្មោះយូលៀន មុខរបស់គាត់ជ្រីវជ្រួញដោយសារវ័យចំណាស់ ប៉ុន្តែភ្នែករបស់គាត់ភ្លឺដូចភ្លើងផ្ទះនៅក្នុងព្យុះ។ ផ្ទះតូចរបស់គាត់ ស្ថិតនៅជើងភ្នំខ្ពស់ៗ មានបរិយាកាសកក់ក្ដៅមិននឹកស្មានដល់។
ដោយមិនស្ទាក់ស្ទើរ យូលៀនបានទទួលអ្នកចូលផ្ទះ ដោយបំបាត់ភាពងងឹតដែលកំពុងរុំព័ទ្ធអ្នក។ គាត់មិនបានសួរសំណួរច្រើនទេ គាត់គ្រាន់តែយល់ពីតម្រូវការរបស់អ្នក។ គាត់បានលើកដៃដែលរឹងមាំ និងក្រាស់របស់គាត់មកឲ្យអ្នក ដោយមាននំប៉័ងមួយដុំស្រស់ៗពណ៌មាស ដែលមានក្លិនឈ្ងុយឆ្ងាញ់។
"ហេតុអ្វី?" អ្នកនិយាយដោយសំឡេងស្អក។ "ហេតុអ្វីបានជាលោកតាមានចិត្តល្អម្ល៉េះ? ខណៈពេលដែលអ្នកផ្សេងទៀតបិទទ្វាររបស់ពួកគេចំពោះអ្នកដែលកំពុងខូចចិត្តដូចខ្ញុំ..."
យូលៀនញញឹម ជ្រួញជុំវិញភ្នែករបស់គាត់ ដែលជារឿងរ៉ាវនៃការតស៊ូរបស់គាត់ក្នុងជីវិត។
នៅក្នុងយប់ដ៏ងងឹតបំផុត ការអាណិតអាសូរគឺជាពន្លឺដែលអាចជ្រាបចូល និងបំបាត់ភាពចលាចលខាងក្នុង។ ការឲ្យ អ្នកដំណើរជាទីស្រឡាញ់ គឺជាការឲ្យផ្នែកមួយនៃខ្លួនអ្នក ដូច្នេះនំប៉័ងសម្រាប់អ្នកដែលត្រូវការវា អាចបំបាត់ការស្រេកឃ្លានរបស់អ្នកផ្ទាល់។ នៅពេលដែលអ្នកឲ្យ អ្នកនឹងរកឃើញពន្លឺពិតរបស់ព្រះ។
អ្នកមិនត្រឹមតែបានរកឃើញអាហារប៉ុណ្ណោះទេ។ នៅក្នុងផ្ទះរបស់យូលៀន អ្នកបានរកឃើញគុណធម៌ដែលភ្លេចអស់ហើយនៃការសើច ការនិទានរឿងនៅមុខភ្លើងដ៏កក់ក្ដៅ និងភាសាដែលអ្នកគិតថាបាត់បង់អស់ទៅហើយ៖ សប្បុរសធម៌។
នៅយប់មួយដែលមានផ្កាយពេញផ្ទៃមេឃ អ្នកបានគិតជាមួយគាត់ថា៖ តើពន្លឺស្រអាប់មិននឹកស្មានដល់នេះ អាចពន្លត់ភាពទទេរដ៏ត្រជាក់ដែលអ្នកមានអារម្មណ៍នៅក្នុងទ្រូងរបស់អ្នកដោយរបៀបណា? ដោយការអត់ធ្មត់ និងទន់ភ្លន់ គាត់បានចែករំលែកការគិតដ៏ឈ្លាសវៃរបស់គាត់ជាមួយអ្នក៖
នៅលើផ្កាយ អ្នករកឃើញអ្នកបង្កើតរបស់អ្នកកំពុងណែនាំអ្នកនៅកណ្តាលភាពចលាចល។ ចងចាំថាទ្រង់តែងតែនៅទីនោះដើម្បីឱបកូនរបស់ទ្រង់ដោយដៃដ៏ទេវភាព ហើយរង់ចាំមើលពន្លឺរបស់ទ្រង់បញ្ចាំងនៅក្នុងដួងចិត្តទាំងអស់។
អ្នកដំណើរអើយ ពន្លឺនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់យូលៀនបង្ហាញអ្នកពីផ្លូវដែលអ្នកត្រូវដើរ៖ អេសាយ ៥៨:១០ បំភ្លឺអ្នក "បើអ្នកឲ្យអាហារដល់អ្នកដែលឃ្លាន ហើយបំពេញចិត្តអ្នកដែលមានទុក្ខព្រួយ នោះពន្លឺរបស់អ្នកនឹងរះឡើងក្នុងទីងងឹត ហើយភាពងងឹតរបស់អ្នកនឹងដូចជាថ្ងៃត្រង់"។ កុំស្ទាក់ស្ទើរទៀតអី។ នៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក អ្នកក៏ត្រូវតែភ្លឺផងដែរ។
ព្រះគម្ពីរពោរពេញទៅដោយសារដែលបញ្ជាក់ពីគោលបំណងរបស់អ្នក៖
"ប៉ុន្តែភ្នែករបស់អ្នករាល់គ្នាមានសុភមង្គលណាស់ ដោយសារតែបានឃើញ ហើយត្រចៀករបស់អ្នករាល់គ្នាក៏មានសុភមង្គលដែរ ដោយសារតែបានឮ"ម៉ាថាយ ១៣:១៦,
ដល់ពេលហើយដែលត្រូវបើកអារម្មណ៍របស់អ្នកចំពោះព្រះវរបិតារបស់អ្នក។
ចងចាំការព្រមានដែលទ្រង់ប្រទានដល់អ្នកជាមួយ ទំនុកដំកើង ៥០:២៣"អ្នកណាដែលថ្វាយយញ្ញបូជានៃការសរសើរ នោះនឹងលើកតម្កើងខ្ញុំ ហើយអ្នកណាដែលប្រព្រឹត្តតាមផ្លូវរបស់ខ្ញុំ នោះខ្ញុំនឹងបង្ហាញសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ព្រះដល់គេ"។
ដូច្នេះសម្រេចចិត្តកុំនៅស្ងៀម។ លើកសំឡេងរបស់អ្នកឡើង។
បើកដៃរបស់អ្នក ហើយប្រទានពរដល់អ្នកដែលត្រូវការ ព្រោះទ្រង់ក៏បានប្រទានដល់អ្នកដើម្បីធ្វើឲ្យមានភាពខុសគ្នានៅក្នុងពិភពលោកដែរ។
ដូចដែលបាននិយាយនៅក្នុង ១យ៉ូហាន ៣:១៨, កូនតូចៗអើយ យើងកុំស្រឡាញ់គ្នាដោយពាក្យសំដី ឬដោយអណ្តាតឡើយ គឺត្រូវស្រឡាញ់ដោយការប្រព្រឹត្ត ហើយដោយសេចក្ដីពិតវិញ។
តើនំប៉័ងប្រភេទណាដែលអ្នកនឹងជ្រើសរើសចែករំលែក? ចងចាំថានៅក្នុងសកម្មភាពនៃការអាណិតអាសូរនីមួយៗ អ្នកមិនត្រឹមតែបំពេញដល់ព្រលឹងអ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងបំពេញការស្រេកឃ្លានរបស់ព្រះនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នកផងដែរ ហើយរាល់ពេល ពន្លឺរបស់អ្នកនឹងឡើងដល់ស្ថានសួគ៌។
ប្រសិនបើអ្នកចំណាយខ្លួនអ្នកសម្រាប់មនុស្សអត់ឃ្លាន ហើយចម្អែតព្រលឹងរបស់មនុស្សរងទុក្ខ នោះពន្លឺរបស់អ្នកនឹងរះឡើងក្នុងទីងងឹត ហើយភាពងងឹតសូន្យរបស់អ្នកនឹងបានដូចជាថ្ងៃត្រង់;
សូមមើលជំពូកហើយបើអ្នកផ្តល់សេចក្ដីសប្បុរស ដល់មនុស្សស្រេកឃ្លាន ទាំងចម្អែតចិត្តនៃអ្នកដែលមានទុក្ខវេទនា នោះពន្លឺរបស់អ្នកនឹងភ្លឺឡើងក្នុងទីងងឹត ហើយសេចក្ដីងងឹតរបស់អ្នកនឹងបានភ្លឺ ដូចជាវេលាថ្ងៃត្រង់
សូមមើលជំពូកប្រសិនបើអ្នកសុខចិត្តបេះអាហារពីមាត់ខ្លួន យកទៅឲ្យអ្នកដែលស្រេកឃ្លាន ប្រសិនបើអ្នកយកម្ហូបអាហារ ទៅចម្អែតមនុស្សទុគ៌ត នោះពន្លឺរបស់អ្នកនឹងចែងចាំងក្នុងទីងងឹត ហើយភាពងងឹតរបស់អ្នកនឹងប្រែទៅជាភ្លឺ ដូចពន្លឺថ្ងៃត្រង់ដែរ។
សូមមើលជំពូកហើយបើឯងផ្តល់សេចក្ដីសប្បុរស ដល់មនុស្សស្រេកឃ្លាន ទាំងចំអែតចិត្តនៃអ្នកដែលមានទុក្ខវេទនា នោះពន្លឺរបស់ឯងនឹងភ្លឺឡើងក្នុងទីងងឹត ហើយសេចក្ដីងងឹតរបស់ឯងនឹងបានភ្លឺ ដូចជាវេលាថ្ងៃត្រង់
សូមមើលជំពូកប្រសិនបើអ្នកសុខចិត្តបេះអាហារពីមាត់ខ្លួន យកទៅឲ្យអ្នកដែលស្រេកឃ្លាន ប្រសិនបើអ្នកយកម្ហូបអាហារ ទៅចំអែតមនុស្សទុគ៌ត នោះពន្លឺរបស់អ្នកនឹងចែងចាំងក្នុងទីងងឹត ហើយភាពងងឹតរបស់អ្នកនឹងប្រែទៅជាភ្លឺ ដូចពន្លឺថ្ងៃត្រង់ដែរ។
សូមមើលជំពូក