เยเรมีย์ 34:14 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

¹⁴ ‘ทุกปีที่เจ็ดพวกเจ้าทุกคนต้องปลดปล่อยพี่น้องชาวฮีบรูซึ่งขายตัวเองเป็นทาสของเจ้า หลังจากที่เขารับใช้เจ้ามาตลอดหกปีแล้ว พวกเจ้าต้องปล่อยเขาเป็นไท’ แต่บรรพบุรุษของเจ้าทั้งหลายไม่ยอมใส่ใจ ไม่ยอมฟังคำของเรา

その他のバージョン

ฉบับมาตรฐาน

¹⁴ เมื่อถึงปีที่ 7 ทุกคนจะต้องปล่อยพี่น้องฮีบรูผู้ที่ถูกขายไว้กับเจ้า และได้รับใช้เจ้ามา 6 ปี เจ้าต้องปล่อยเขาให้เป็นอิสระพ้นจากการรับใช้เจ้า แต่บรรพบุรุษของเจ้าไม่ฟังเราและไม่เงี่ยหูฟังเรา

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

¹⁴ เมื่อสิ้นเจ็ดปี​แล​้วเจ้าทุกคนจะต้องปล่อยพี่น้องฮีบรู​ผู้​ที่​เขาเอามาขายไว้กับเจ้า และได้​รับใช้​เจ้​ามาหกปี เจ้​าต้องปล่อยเขาให้เป็​นอ​ิสระพ้นจากการรับใช้​เจ้า แต่​บรรพบุรุษของเจ้าไม่ฟังเราและไม่​เงี่ยหู​ฟังเรา

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

¹⁴ เมื่อ​สิ้น​ปี​ที่เจ็ด พวกเจ้า​แต่ละ​คน​ต้อง​ปล่อย​ชาว​ฮีบรู​ที่​เป็น​พี่น้อง​ของ​เจ้า​ให้​เป็น​อิสระ เขา​ได้​ขายตัว​เขาเอง​ให้​กับเจ้า เขา​จะ​รับใช้​เจ้า​อยู่​หกปี แล้ว​หลัง​จากนั้น เจ้า​ก็​จะต้อง​ปล่อย​เขา​ให้​เป็น​อิสระ แต่​บรรพบุรุษ​ของเจ้า​ไม่ยอม​เชื่อฟัง​เรา และ​ไม่ได้​เงี่ยหู​ฟัง

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

¹⁴ เมื่อ​ถึง​ปลาย​ปี​ที่​เจ็ด, เจ้า​ทั้ง​หลาย​ทุก​ตัว​คน, จง​ปล่อย​ทาส​ของ​ตัว​ที่​เป็น​พี่น้อง​อัน​เป็น​ชาติ​เฮ็บ​ราย, ซึ่ง​ต้อง​ขายตัว​ให้แก่​เจ้า​นั้น, แล​เมื่อ​ผู้​ทาส​ได้​ปรนนิบัติ​เจ้า​ครบถ้วน​หก​ปี​แล้ว, เจ้า​จง​ปล่อย​ทาส​นั้น​เสีย​ให้​ออก​ไป​จาก​เจ้า​เป็น​ไทย, แต่​ปู่ย่าตายาย​ทั้ง​หลาย​ของ​พวก​เจ้า​หา​ได้ยิน​ฟัง​คำ​เรา​ไม่, หรือ​ไม่​ได้​เงี่ยหู​ของ​เขา​ลง​ฟัง​เลย.

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

¹⁴ ‘ปลาย​ปี​ที่​เจ็ด พวก​เจ้า​แต่​ละ​คน​จะ​ต้อง​ปล่อย​พี่​น้อง​ชาว​ฮีบรู​ที่​ถูก​ขาย​ให้​แก่​เจ้า​และ​รับใช้​เจ้า​แล้ว 6 ปี​ให้​เป็น​อิสระ จง​ให้​เขา​เป็น​อิสระ​จาก​งาน​รับใช้​ของ​เจ้า’ แต่​บรรพบุรุษ​ของ​เจ้า​ไม่​ได้​ฟัง​เรา​และ​ไม่​แม้แต่​จะ​เงี่ย​หู​ฟัง

เยเรมีย์ 34:14 相互参照

พระบัญญัติ 15:12

หากพี่น้องชาวฮีบรูไม่ว่าชายหรือหญิง ขายตัวเป็นทาสและรับใช้ท่านมาครบหกปี ท่านต้องปล่อยเขาเป็นไทในปีที่เจ็ด

1พงศ์กษัตริย์ 9:22

แต่โซโลมอนไม่ได้ทรงเกณฑ์ให้พลเมืองอิสราเอลคนใดเป็นทาส แต่ให้เป็นพลรบ ข้าราชการ เจ้าหน้าที่ นายทัพ ผู้บัญชาการรถรบ และพลรถรบ

หน​ังสือโรม 7:24

ข้าพเจ้าเป็นคนน่าสังเวชอะไรเช่นนี้! ใครจะช่วยข้าพเจ้าให้พ้นจากกายแห่งความตายนี้ได้?

อา​โม​ส 8:6

เจ้าซื้อคนยากไร้ด้วยเงิน แลกคนขัดสนด้วยรองเท้าคู่เดียว และขายข้าวสาลีปนข้าวเลว

อา​โม​ส 2:6

องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “เนื่องจากอิสราเอลทำบาปซ้ำแล้วซ้ำเล่าสามสี่ครั้ง เราจึงไม่หายโกรธ เขาขายผู้ชอบธรรมแลกกับเงิน และขายคนขัดสนแลกกับรองเท้าคู่เดียว

ยะเอศเคล 20:8

“ ‘แต่พวกเขาก็กบฏต่อเราและไม่ยอมฟังเรา เขาไม่ได้กำจัดเทวรูปอันชั่วช้าสามานย์ที่ตนหมายพึ่ง ทั้งไม่ได้ละทิ้งรูปเคารพของอียิปต์ ฉะนั้นเราจึงได้ลั่นวาจาว่าจะระบายโทสะอันรุนแรงลงเหนือพวกเขาในอียิปต์

ยะเอศเคล 20:4

“เจ้าจะพิพากษาพวกเขาหรือ? เจ้าจะพิพากษาพวกเขาหรือ บุตรมนุษย์เอ๋ย? ถ้าเช่นนั้น จงกล่าวโทษเรื่องความประพฤติอันน่าชิงชังของบรรพบุรุษของพวกเขา

เยเรมีย์ 32:30

“ชาวอิสราเอลและยูดาห์เอาแต่ทำชั่วต่อหน้าต่อตาเรานับตั้งแต่เยาว์วัย แท้จริงประชากรอิสราเอลไม่ได้ทำสิ่งอื่นใดเว้นแต่ได้ยั่วโทสะเราด้วยสิ่งชั่วร้ายที่พวกเขาทำ องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

อิสยาห์ 58:6

“อย่างนี้ไม่ใช่หรือคือการถืออดอาหารที่เราเลือกไว้? คือการปลดโซ่ตรวนแห่งความอยุติธรรม แก้สายรัดแอก ปลดปล่อยผู้ถูกกดขี่ข่มเหงให้เป็นอิสระ และหักแอกทุกอัน

อิสยาห์ 50:1

องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “หนังสือหย่าของแม่เจ้าที่เราใช้ไล่นางไป อยู่ที่ไหน? หรือเราขายเจ้าไป ให้เจ้าหนี้คนไหน? ที่แท้เจ้าถูกขายไปเพราะบาปของเจ้า แม่ของเจ้าถูกไล่ออกไปเพราะการล่วงละเมิดของเจ้า

เนหะมีย์ 9:30

พระองค์ทรงอดกลั้นพระทัยต่อพวกเขามาตลอดหลายปี พระองค์ทรงเตือนสติพวกเขาโดยพระวิญญาณของพระองค์ผ่านทางผู้เผยพระวจนะของพระองค์ แต่พวกเขาก็ไม่แยแส พระองค์จึงทรงมอบพวกเขาไว้ในเงื้อมมือของชนชาติเพื่อนบ้าน

2พงศาวดาร 36:16

แต่เหล่าประชากรก็เยาะเย้ยบรรดาทูตของพระเจ้า ลบหลู่พระดำรัสของพระองค์ และหมิ่นประมาทผู้เผยพระวจนะทั้งหลาย จนพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้าพลุ่งขึ้นต่อประชากรของพระองค์จนไม่อาจระงับยับยั้งได้อีกต่อไป

2พงศาวดาร 28:10

และบัดนี้ท่านตั้งใจจะจับตัวชายหญิงชาวยูดาห์และชาวเยรูซาเล็มเหล่านี้มาเป็นทาส พวกท่านไม่ได้ทำบาปต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกท่านด้วยหรือ?

1พงศ์กษัตริย์ 21:25

(ไม่เคยมีใครเหมือนอาหับผู้ขายตัวเองให้กับการทำสิ่งที่ชั่วในสายพระเนตรขององค์พระผู้เป็นเจ้า ตามการชักนำของมเหสีเยเซเบล

เยเรมีย์ 35:15

เราส่งผู้เผยพระวจนะผู้รับใช้ของเราคนแล้วคนเล่ามาหาพวกเจ้า ผู้เผยพระวจนะเหล่านั้นกล่าวว่า “เจ้าแต่ละคนต้องหันหนีจากวิถีอันชั่วร้ายและแก้ไขความประพฤติของตน อย่าไปติดตามหรือปรนนิบัติพระต่างๆ แล้วเจ้าจะอาศัยอยู่ในดินแดนซึ่งเรายกให้แก่เจ้ากับบรรพบุรุษของเจ้า” แต่เจ้าก็ไม่ยอมใส่ใจ ไม่ยอมฟังเรา

เลวีนิติ 25:10

จงถือรักษาปีกึ่งศตวรรษเป็นปีบริสุทธิ์ และประกาศอิสรภาพทั่วดินแดนแก่พลเมืองทุกคน เป็นปีเฉลิมฉลองพิเศษสำหรับเจ้า เจ้าแต่ละคนจงกลับสู่ที่ดินกรรมสิทธิ์ของครอบครัว และกลับสู่วงศ์ตระกูลของตน

พระบัญญัติ 15:1

ทุกปลายปีที่เจ็ดท่านต้องยกหนี้สิน

พระบัญญัติ 15:9

จงระวัง อย่ามีความคิดชั่วร้ายว่า “ปีที่เจ็ดซึ่งเป็นปีแห่งการยกหนี้สินใกล้จะมาถึงแล้ว” ก็เลยไร้น้ำใจไม่ยอมให้อะไรแก่พี่น้องผู้ยากไร้ เขาอาจร้องทูลองค์พระผู้เป็นเจ้าแล้วจะถือเป็นความผิดบาปของท่าน

เยเรมีย์ 11:7

ตั้งแต่เรานำบรรพบุรุษของพวกเจ้าออกมาจากอียิปต์จนถึงทุกวันนี้ เราได้ตักเตือนพวกเขาครั้งแล้วครั้งเล่าว่า “จงเชื่อฟังเรา”