เยเรมีย์ 3:21 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

²¹ มีเสียงหนึ่งร่ำไห้ดังจากยอดเขาอันเปล่าเปลี่ยว เป็นเสียงร่ำไห้อ้อนวอนของชนอิสราเอล เพราะพวกเขาได้บิดเบือนวิถีทางของตน และได้ลืมพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกเขา

その他のバージョン

ฉบับมาตรฐาน

²¹ เขาได้ยินเสียงมาจากที่สูงโล่ง เป็นเสียงร้องไห้และเสียงวิงวอนของบุตรทั้งหลายของอิสราเอล เพราะเขาได้แปรวิถีของเขาเสียแล้ว เขาได้ลืมพระยาห์เวห์พระเจ้าของเขา

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

²¹ เขาได้ยินเสียงมาจากที่​สูง เป็นเสียงร้องไห้และเสียงวิงวอนของบุตรทั้งหลายของอิสราเอล เพราะเขาได้แปรวิถีของเขาเสียแล้ว เขาได้ลืมพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเขา

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

²¹ ฟังสิ เสียง​มา​จาก​บน​เนินเขา​โล่งเตียน​เหล่านั้น มัน​เป็น​เสียง​ของ​ลูกๆ​ของ​อิสราเอล​ที่​กำลัง​ร้องไห้​คร่ำครวญ​และ​อ้อนวอน​อย่าง​น่าสงสาร เพราะ​พวกเขา​ได้​ทำ​ทาง​ของ​ตัวเอง​ให้​คดไป พวกเขา​ได้​ลืม​พระยาห์เวห์​พระเจ้า​ของ​พวกเขา

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

²¹ มี​เสียงร้อง​ที่​เขา​ได้ยิน​แต่​ที่​สูง​ทั้งปวง, มี​น้ำตาไหล​แล​ความ​อ้อนวอน​ของ​พวก​ยิศ​รา​เอล, เพราะ​เขา​ทั้งปวง​ได้​ทำ​ทาง​ของ​ตัว​คดโกง, แล​เขา​ทั้งปวง​ได้​ลืม​พระ​ยะ​โฮ​วา​พระเจ้า​ของ​ตัว.

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

²¹ เสียง​ที่​ได้ยิน​มา​จาก​ที่​สูง​เป็น​เสียง​ร้องไห้ และ​อ้อน​วอน​ของ​พงศ์​พันธุ์​อิสราเอล เพราะ​พวก​เขา​ได้​หลง​หาย และ​ลืม​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า พระ​เจ้า​ของ​เขา​แล้ว

เยเรมีย์ 3:21 相互参照

2โครินธ์ 7:10

ความเศร้าเสียใจอย่างที่อยู่ในทางพระเจ้าส่งผลให้กลับใจใหม่อันนำไปสู่ความรอดและไม่เหลือความเสียใจไว้ ส่วนความเศร้าเสียใจอย่างโลกนำไปสู่ความตาย

เยเรมีย์ 31:9

พวกเขาจะร้องไห้มา พวกเขาจะอธิษฐานขณะที่เรานำพวกเขากลับมา เราจะนำพวกเขาเลียบธารน้ำ มาตามทางราบเรียบซึ่งพวกเขาจะไม่สะดุดล้ม เพราะเราเป็นบิดาของอิสราเอล และเอฟราอิมเป็นลูกชายหัวปีของเรา

เยเรมีย์ 3:2

“จงแหงนหน้ามองบนที่สูงอันเริศร้างทั้งหลาย ดูเถิด มีที่ไหนบ้างที่เจ้าไม่ได้ไปทำตัวแปดเปื้อนด้วยการล่วงประเวณี? เจ้านั่งคอยบรรดาชู้รักอยู่ริมทาง นั่งคอยเหมือนชนเผ่าเร่ร่อนในทะเลทราย เจ้าทำให้แผ่นดินเป็นมลทิน เนื่องด้วยความสำส่อนและความชั่วร้ายของเจ้า

เยเรมีย์ 2:32

หญิงสาวจะลืมเพชรนิลจินดาของเธอหรือ? เจ้าสาวจะลืมเครื่องประดับในวันสมรสหรือ? ถึงกระนั้นประชากรของเราได้ลืมเรามานาน นานจนนับวันไม่ไหว

อิสยาห์ 17:10

เจ้าได้หลงลืมพระเจ้าองค์พระผู้ช่วยให้รอดของเจ้า เจ้าไม่ได้ระลึกถึงพระศิลาผู้เป็นป้อมปราการของเจ้า ฉะนั้นถึงแม้ว่าพวกเจ้าปลูกพืชพันธุ์ที่ดีที่สุด และปลูกเถาองุ่นจากต่างแดน

อิสยาห์ 15:2

ดีโบนขึ้นไปยังวิหาร ขึ้นไปบนที่สูงทั้งหลายเพื่อร่ำไห้ โมอับไว้อาลัยให้เนโบและเมเดบา ทุกคนโกนศีรษะเลี่ยน ทุกคนโกนหนวดเคราเกลี้ยง

มีคาห์ 3:9

บรรดาผู้นำของพงศ์พันธุ์ยาโคบ จงฟังเถิด ท่านผู้ที่ปกครองพงศ์พันธุ์อิสราเอล ผู้ชิงชังความยุติธรรม และบิดเบือนความถูกต้อง

โฮเชยา 13:6

เมื่อเราเลี้ยงดูพวกเขา พวกเขาก็อิ่มหนำ เมื่ออิ่มหนำแล้ว พวกเขาก็หยิ่งผยองขึ้น และลืมเรา

โฮเชยา 8:14

อิสราเอลลืมพระผู้สร้างของตน และสร้างปราสาทราชวังต่างๆ ยูดาห์เสริมป้อมปราการที่เมืองต่างๆ แต่เราจะส่งไฟมายังเมืองทั้งหลายของพวกเขา ซึ่งจะเผาผลาญป้อมปราการของพวกเขาเสีย”

ยะเอศเคล 23:35

“เหตุฉะนั้นพระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตตรัสดังนี้ว่า เนื่องจากเจ้าได้ลืมเราและเหวี่ยงเราไปข้างหลัง เจ้าจึงต้องรับผลอันเนื่องมาจากความสำส่อนและการแพศยาของเจ้า”

ยะเอศเคล 7:16

คนทั้งปวงที่หนีรอดชีวิตไปได้ จะหนีไปอยู่ตามภูเขา เหมือนนกพิราบตามหุบเขา พวกเขาจะร้องครวญคราง เพราะบาปของตน

สุภาษิต 19:3

ความโง่ของคนทำลายชีวิตตนเอง แต่ใจของเขากลับโกรธโทษองค์พระผู้เป็นเจ้า

สุภาษิต 10:9

คนที่เดินอยู่ในทางเที่ยงตรงจะเดินอย่างมั่นคง ส่วนคนที่เดินอยู่ในทางคดจะถูกเปิดโปง

โยบ 33:27

เขาจะกลับมาบอกเพื่อนพ้องว่า ‘ข้าได้ทำบาปและได้บิดเบือนความถูกต้อง แต่ก็ยังไม่ต้องรับโทษอันสาสม

อาฤธโม 22:32

ทูตขององค์พระผู้เป็นเจ้าถามว่า “เหตุใดเจ้าจึงตีลาถึงสามครั้ง? เรามาขัดขวางเจ้าเพราะเจ้ากำลังผลีผลามออกไปนอกลู่นอกทาง

อิสยาห์ 57:11

“เจ้าเกรงกลัวใครหนักหนา? จึงได้ไม่ซื่อสัตย์ต่อเรา ไม่นึกถึงเรา และไม่ใคร่ครวญสิ่งนี้ในใจ เป็นเพราะเรานิ่งเงียบอยู่นานอย่างนั้นหรือ เจ้าจึงไม่ยำเกรงเรา?

เยเรมีย์ 7:29

“ ‘จงโกนผมและโยนทิ้งไป จงคร่ำครวญโศกเศร้าบนที่สูงอันโล่งเตียน เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงปฏิเสธและละทิ้งคนในชั่วอายุนี้ ซึ่งตกอยู่ภายใต้พระพิโรธของพระองค์

เยเรมีย์ 12:12

ผู้ทำลายกรูกันเข้ามาเหนือที่สูง อันถูกทิ้งร้างในถิ่นกันดาร เพราะดาบขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะทำลายล้าง จากสุดเขตแดนด้านหนึ่งไปจดอีกด้านหนึ่ง จะไม่มีใครหนีรอดปลอดภัย

เยเรมีย์ 13:25

นี่คือชะตากรรมของเจ้า เป็นส่วนที่เรากำหนดให้เจ้า” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้ “เพราะเจ้าลืมเรา และไปวางใจในเทพเจ้าจอมปลอม

เยเรมีย์ 18:15

ถึงกระนั้นประชากรของเราก็ลืมเรา พวกเขาเผาเครื่องหอมถวายรูปเคารพอันไร้ค่า ซึ่งทำให้เขาสะดุดล้มในวิถีทางของตน และในหนทางโบราณ ทำให้พวกเขาต้องลงไปเดินข้างทาง บนถนนที่ไม่ได้สร้างขึ้น