เยเรมีย์ 2:25 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

²⁵ อย่าวิ่งจนเท้าเปล่า และจนคอแห้งเลย แต่เจ้าพูดว่า ‘ไม่มีประโยชน์! ข้ารักพระต่างชาติทั้งหลาย และจะต้องติดตามไป’

その他のバージョン

ฉบับมาตรฐาน

²⁵ อย่าไปเท้าเปล่า และอย่าให้คอแห้ง แต่เจ้ากล่าวว่า ‘เหลวไหล เพราะข้าได้รักพระอื่น และข้าจะติดตามไป’

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

²⁵ ระวังอย่าให้​เท​้าของเจ้าขาดรองเท้า และระวังลำคอของเจ้าให้พ้นจากความกระหาย แต่​เจ้​ากล่าวว่า ‘หมดหวังเสียแล้ว เพราะข้าได้รักพระอื่น และข้าจะติดตามไป’

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

²⁵ ทำไม​เจ้า​จะต้อง​วิ่ง​เท้าเปล่า​และ​หิวน้ำ​ตาม​พระ​เหล่านั้น แต่​เจ้า​กลับ​พูดว่า ‘ฉัน​ก็​เป็น​อย่างนี้​แหละ ฉัน​รัก​พระ​ของ​คน​ต่าง​ชาติ และ​ฉัน​จะ​ไป​ติดตาม​พวก​พระ​เหล่านั้น’

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

²⁵ ตีน​ของ​เจ้า​จง​รักษา​ไว้​อย่า​ให้​ปราศ​จาก​เกือก​ได้, แล​คอ​ของ​เจ้า​อย่า​ให้​อยาก​น้ำ, แต่​เจ้า​ได้​พูด​ว่า, ไม่​มี​ความ​หวัง​ใจ​แล้ว, มิใช่ (อย่าง​นั้น), เพราะ​ข้าพ​เจ้า​ได้​รัก​จำพวก​ต่าง​ประเทศ, ข้าพ​เจ้า​จะ​คิด​ติด​เขา​ไป.

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

²⁵ อย่า​วิ่ง​ไป​มา​จน​เท้า​ของ​เจ้า​เจ็บ หรือ​ทำ​ให้​คอ​ของ​เจ้า​แห้ง แต่​เจ้า​พูด​ว่า ‘ไม่​เกิด​ประโยชน์​เลย เพราะ​ข้าพเจ้า​หลง​รัก​เทพเจ้า​ต่าง​ชาติ และ​ข้าพเจ้า​จะ​ติดตาม​ต่อ​ไป’

เยเรมีย์ 2:25 相互参照

พระบัญญัติ 32:16

พวกเขายั่วยุให้พระองค์อิจฉาด้วยพระต่างด้าวทั้งปวงของเขา และยั่วยุพระพิโรธของพระองค์ด้วยรูปเคารพอันน่าชิงชังทั้งหลาย

เยเรมีย์ 18:12

แต่พวกเขาจะตอบว่า ‘พูดไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก เราจะทำตามแผนการของเราต่อไป เราแต่ละคนจะทำตามทิฐิในใจชั่วของเรา’ ”

เยเรมีย์ 3:13

เพียงแต่เจ้ายอมรับผิด ว่าเจ้าได้กบฏต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า เจ้าได้ปันใจให้พระต่างชาติทั้งหลาย ใต้ต้นไม้ใบดกทุกต้น และไม่ได้เชื่อฟังเรา’ ” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

หน​ังสือโรม 8:24

เพราะว่าในความหวังนี้เราได้รับความรอดแล้ว แต่ความหวังที่เห็นได้นั้นไม่ใช่ความหวังเลย ใครเล่าหวังในสิ่งที่ตนเองมีอยู่ แล้ว?

เพลงคร่ำครวญ 4:4

ทารกลิ้นแห้งคับเพดานปาก เพราะความหิวกระหาย เด็กๆ ร้องขออาหาร แต่ไม่มีใครหยิบยื่นให้

เยเรมีย์ 14:10

องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสเกี่ยวกับชนชาตินี้ว่า “พวกเขารักที่จะหลงเตลิด พวกเขาไม่ยั้งเท้าบ้างเลย ฉะนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้าจึงไม่ยอมรับพวกเขา บัดนี้พระองค์จะทรงระลึกถึงความชั่วช้าของพวกเขา และลงโทษพวกเขาเพราะบาปทั้งหลาย”

เยเรมีย์ 13:22

และหากเจ้าถามตัวเองว่า “ทำไมหนอเรื่องทั้งหมดนี้จึงเกิดขึ้นกับเรา?” ก็เพราะบาปมากมายของเจ้าน่ะสิ กระโปรงของเจ้าจึงถูกฉีกขาด และกายของเจ้าถูกย่ำยี

อิสยาห์ 57:10

เจ้าอ่อนระโหยไปเพราะวิถีทางของเจ้า แต่เจ้าก็ไม่เคยพูดว่า ‘หมดหวัง’ เจ้าฟื้นกำลังตัวเอง เจ้าจึงไม่อ่อนเปลี้ยไป

อิสยาห์ 2:6

พระองค์ได้ทรงทอดทิ้งพงศ์พันธุ์ยาโคบ ซึ่งเป็นประชากรของพระองค์ พวกเขาเล่นไสยศาสตร์จากตะวันออก มีหมอดู คนทรงเหมือนชาวฟีลิสเตีย และสนิทสนมกับผู้ที่ไม่นับถือพระเจ้า

2พงศาวดาร 28:22

ในยามเดือดร้อนลำเค็ญเช่นนี้ กษัตริย์อาหัสยิ่งไม่ซื่อสัตย์ต่อองค์พระผู้เป็นเจ้า

พระบัญญัติ 28:48

ฉะนั้นท่านจะต้องปรนนิบัติศัตรูซึ่งองค์พระผู้เป็นเจ้าส่งมาเล่นงานท่านอย่างหิวโหยและกระหาย อย่างเปลือยกายและสิ้นเนื้อประดาตัว พระองค์จะทรงวางแอกเหล็กบนคอของท่านจนกว่าพระองค์จะทรงทำลายท่านให้สิ้นไป

ลู​กา 16:24

จึงร้องบอกว่า ‘ท่านบรรพบุรุษอับราฮัม สงสารข้าพเจ้าด้วยเถิด โปรดส่งลาซารัสมา ให้เขาเอาปลายนิ้วจุ่มน้ำแตะลิ้นข้าพเจ้าให้เย็นลง เพราะข้าพเจ้าอยู่ในไฟนี้ทุกข์ทรมานเหลือเกิน’

ลู​กา 15:22

“แต่บิดาสั่งคนรับใช้ว่า ‘เร็วเข้า! จงนำเสื้อผ้าที่ดีที่สุดมาให้เขาสวมใส่ เอาแหวนมาสวมนิ้วของเขา และเอารองเท้ามาสวมให้เขา

โฮเชยา 2:3

มิฉะนั้นเราจะเปลื้องนางให้เปลือยเปล่า ล่อนจ้อนเหมือนวันที่นางเกิดมา เราจะทำให้นางเหมือนถิ่นกันดาร ให้นางเป็นดินแดนแห้งผาก และประหารนางด้วยความกระหาย

เยเรมีย์ 44:17

เราจะทำทุกอย่างตามที่เราได้พูดไว้อย่างแน่นอน คือเผาเครื่องหอมถวายเทวีแห่งสวรรค์และรินเครื่องดื่มบูชาถวายพระนาง เหมือนที่เรากับบรรพบุรุษ ตลอดจนเหล่ากษัตริย์ของเราและบรรดาข้าราชการได้ทำในหัวเมืองต่างๆ ของยูดาห์และตามถนนหนทางในเยรูซาเล็ม ครั้งนั้นเรามีอาหารกินเหลือเฟือและสุขสบายดี ไม่มีภัยอันตรายใดๆ

เยเรมีย์ 2:31

“คนรุ่นนี้เอ๋ย จงใคร่ครวญพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้าเถิด “เราเป็นถิ่นกันดารหรือ? เป็นดินแดนมืดมนสำหรับอิสราเอลหรือ? แล้วทำไมประชากรของเราจึงพูดว่า ‘เมื่อเราไปไหนมาไหนได้อย่างอิสระ เราจะไม่มาหาพระองค์อีกต่อไป’?

เยเรมีย์ 13:21

เจ้าจะว่าอย่างไรเมื่อองค์พระผู้เป็นเจ้า ทรงตั้งผู้ที่เจ้าถือว่าเป็นพันธมิตรนั้นมาครอบครองเจ้า? เจ้าจะไม่เจ็บปวด เหมือนผู้หญิงที่กำลังคลอดลูกหรือ?

เยเรมีย์ 22:20

“จงขึ้นไปบนภูเขาเลบานอนและป่าวร้อง จงเปล่งเสียงในบาชาน จงร้องออกมาจากอาบาริม เพราะพันธมิตรทั้งปวงของเจ้าถูกบดขยี้หมดแล้ว

เพลงคร่ำครวญ 1:2

ยามค่ำคืนเธอร่ำไห้อย่างขมขื่น น้ำตาไหลอาบแก้ม ในบรรดาคนรักของเธอ ไม่มีสักคนที่ปลอบโยนเธอ สหายทั้งปวงก็ทรยศเธอ พวกเขากลับกลายเป็นศัตรูของเธอ

ยะเอศเคล 20:32

“ ‘เจ้ากล่าวว่า “เราอยากเป็นเหมือนประชาชาติ เหมือนชนชาติต่างๆ ในโลกที่ปรนนิบัติไม้และหิน” แต่สิ่งที่เจ้าคิดหมายไว้ในใจจะไม่มีวันเป็นไปได้

โฮเชยา 2:5

แม่ของเขาไม่ซื่อสัตย์ และให้กำเนิดพวกเขามาอย่างน่าอดสู นางกล่าวว่า ‘ฉันจะตามบรรดาชู้รักไป เขาให้อาหารและน้ำ ให้ขนสัตว์ ผ้าลินิน น้ำมัน และเครื่องดื่มแก่ฉัน’

มาลาคี 3:14

“ก็ที่เจ้าพูดว่า ‘รับใช้พระเจ้าไปก็ไร้ประโยชน์ เราได้รับอะไรบ้างจากการทำตามข้อกำหนดของพระองค์ หรือจากการดำเนินชีวิตอย่างคนไว้ทุกข์ต่อหน้าพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์?

2พงศาวดาร 28:23

พระองค์ทรงถวายเครื่องบูชาแก่บรรดาเทพเจ้าแห่งดามัสกัสซึ่งรบชนะพระองค์ เพราะคิดว่า “พระเหล่านี้ได้ช่วยเหลือเหล่ากษัตริย์อารัม เราก็จะถวายเครื่องบูชาให้ด้วยเพื่อพระจะได้ช่วยเหลือเราบ้าง” แต่พระเหล่านี้คือหายนะของพระองค์กับอิสราเอลทั้งปวง

เยเรมีย์ 22:21

เราได้เตือนเจ้าตั้งแต่ครั้งที่เจ้ายังรู้สึกมั่นคงปลอดภัย แต่เจ้าตอบว่า ‘ข้าพระองค์จะไม่ฟัง!’ เจ้าเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก คือไม่ยอมเชื่อฟังเรา