ปัญญาจารย์ 5:2 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

² อย่าปากไว อย่าใจร้อนผลีผลาม พลั้งปากพล่อยๆ ต่อหน้าพระเจ้า พระเจ้าประทับในฟ้าสวรรค์ ส่วนท่านอยู่บนโลก ฉะนั้นจงพูดแต่น้อยคำ

その他のバージョン

ฉบับมาตรฐาน

² อย่าให้ปากของเจ้าไว และอย่าให้ใจของเจ้าเร็วที่จะพูดสิ่งใดๆ เฉพาะพระพักตร์พระเจ้า เพราะว่าพระเจ้าสถิตในสวรรค์ แต่เจ้าอยู่บนแผ่นดินโลก เหตุฉะนั้นเจ้าจงพูดน้อยคำ

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

² อย่าให้ใจของเจ้าเร็วและอย่าให้ปากของเจ้าพูดโพล่งๆต่อเบื้องพระพักตร์​พระเจ้า เพราะว่าพระเจ้าทรงสถิตในสวรรค์ และเจ้าอยู่บนแผ่นดินโลก เหตุ​ฉะนั้นเจ้าจงพูดน้อยคำ

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

² อย่า​เป็น​คน​ปากไว ใจร้อน พูด​อะไร​โพล่งๆ​ออกไป​ต่อหน้า​พระเจ้า เจียมตัว​เสียบ้าง​เพราะ​พระเจ้า​อยู่​บน​สวรรค์ แต่​เจ้า​อยู่​บน​โลก เพราะ​ฉะนั้น​เจ้า​ควร​จะ​พูด​ให้​น้อยๆ​เข้าไว้

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

² อย่า​ให้​ใจ​ของ​เจ้า​เร็ว, และ​อย่า​ให้​ปาก​ของ​เจ้า​พูด​โพล่งๆ ต่อ​พระ​พักตร​ของ​พระเจ้า; เพราะว่า​พระเจ้า​ทรง​สถิต​อยู่​ใน​สวรรค์, และ​เจ้า​อยู่​บน​พื้น​แผ่น​ดิน​โลก, เหตุ​ฉะนั้น​เจ้า​จง​พูด​ให้​น้อย​คำ.

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

² อย่า​ด่วน​พูด และ​อย่า​ใจ​ร้อน​ให้​คำมั่น ณ เบื้อง​หน้า​พระ​เจ้า เพราะ​ว่า​พระ​เจ้า​อยู่​บน​สวรรค์ และ​ท่าน​อยู่​บน​โลก ฉะนั้น​ต้อง​ไม่​พูด​มาก​เกิน​ไป

ปัญญาจารย์ 5:2 相互参照

มัทธิว 6:7

และเมื่อท่านอธิษฐาน ไม่ต้องพูดพร่ำซ้ำซากเหมือนคนต่างศาสนา เพราะเขาคิดว่าพูดมากๆ พระจึงจะได้ยิน

สุภาษิต 10:19

ไม่อาจหยุดความบาปได้ด้วยการพูดมาก ผู้ที่รู้จักยั้งลิ้นของตนก็เป็นคนฉลาด

อิสยาห์ 55:9

“ฟ้าสวรรค์สูงกว่าแผ่นดินโลกฉันใด วิถีของเราก็สูงกว่าทางของเจ้า และความคิดของเราก็สูงกว่าความคิดของเจ้าฉันนั้น

มัทธิว 6:9

“ฉะนั้น ท่านควรจะอธิษฐานดังนี้ว่า “ ‘ข้าแต่พระบิดาของข้าพระองค์ทั้งหลายผู้สถิตในสวรรค์ ขอให้พระนามของพระองค์เป็นที่เทิดทูนสักการะ

ปัญญาจารย์ 5:7

ฝันมากและพูดมากก็อนิจจัง ดังนั้นจงยำเกรงพระเจ้าเถิด

ปฐมกาล 18:27

อับราฮัมทูลอีกว่า “ข้าพระองค์ซึ่งเป็นเพียงผงธุลีและขี้เถ้าไม่ควรอาจเอื้อมทูลขอต่อองค์พระผู้เป็นเจ้า

ยา​โก​โบ 3:2

เราทุกคนล้วนพลั้งพลาดในหลายๆ ทาง ผู้ที่ไม่เคยทำผิดทางวาจาก็เป็นคนดีเพียบพร้อม สามารถควบคุมร่างกายทั้งหมดของตนได้

ปัญญาจารย์ 5:3

ห่วงกังวลมากก็ฝันมาก ยิ่งพูดมากก็ยิ่งพูดโง่ๆ

สุภาษิต 20:25

อย่าวางกับดักตัวเองโดยหุนหันให้คำปฏิญาณว่าจะถวายสิ่งหนึ่งสิ่งใด แล้วค่อยมาคิดได้เมื่อสาบานไปแล้ว

ปฐมกาล 28:20

แล้วยาโคบก็ปฏิญาณว่า “ถ้าพระเจ้าสถิตกับข้าพระองค์และดูแลปกป้องข้าพระองค์ตลอดการเดินทางครั้งนี้ ทั้งประทานอาหารให้ข้าพระองค์รับประทาน และประทานเสื้อผ้าให้ข้าพระองค์สวมใส่

เพลงสดุดี 115:3

พระเจ้าของเราประทับในสวรรค์ พระองค์ทรงกระทำทุกสิ่งตามชอบพระทัย

ปฐมกาล 18:32

แล้วอับราฮัมทูลว่า “ขอองค์พระผู้เป็นเจ้าอย่าทรงพระพิโรธเลย ข้าพระองค์ขอกราบทูลอีกเพียงครั้งเดียว หากพบแต่เพียงสิบคนเท่านั้นเล่า?” พระองค์ตรัสตอบว่า “เพื่อเห็นแก่สิบคน เราจะไม่ทำลายเมืองนั้น”

ปฐมกาล 18:30

แล้วอับราฮัมจึงทูลว่า “ขอองค์พระผู้เป็นเจ้าอย่าได้ทรงพระพิโรธเลย ข้าพระองค์ขอกราบทูลอีก หากพบเพียงสามสิบคนที่นั่นเล่า?” พระองค์ตรัสตอบว่า “เราจะไม่ทำลาย หากเราพบสามสิบคนที่นั่น”

วินิจฉัย 11:30

เยฟธาห์ได้ถวายปฏิญาณต่อองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า “หากพระองค์ทรงมอบชาวอัมโมนไว้ในมือของข้าพระองค์แล้ว

มาระโก 6:23

และสัญญาโดยปฏิญาณว่า “ไม่ว่าเจ้าจะขออะไร เราก็จะให้ทั้งนั้นจนถึงครึ่งหนึ่งของอาณาจักร”

ปฐมกาล 28:22

และหินที่ข้าพระองค์ตั้งขึ้นเป็นเสานี้จะเป็นพระนิเวศของพระเจ้า และทุกสิ่งที่พระองค์ประทานแก่ข้าพระองค์ ข้าพระองค์จะถวายหนึ่งในสิบแก่พระองค์”

เลวีนิติ 5:4

“ ‘บทที่ หรือหากผู้ใดกล่าวคำสาบานพล่อยๆ ว่าจะทำสิ่งใดไม่ว่าดีหรือร้าย คือในเรื่องใดๆ ที่เขาอาจจะสาบานโดยไม่ใส่ใจ แม้ไม่รู้ตัว เมื่อเขารู้ตัวแล้ว เขาจะมีความผิด

ปัญญาจารย์ 10:12

ถ้อยคำของคนฉลาดนั้นน่าฟัง แต่คนโง่ย่อยยับเพราะลมปากของตัวเอง

ปัญญาจารย์ 10:13

พอเริ่มพูดก็แสดงความโง่ พูดจบก็ยิ่งบ้าเลวทราม