มีคาห์ 4:7 - พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย7 เราจะทำให้คนพิการที่รอดชีวิตเป็นต้นตระกูลของชาติใหม่ เราจะทำให้คนพวกนั้นที่ถูกขับไล่ออกไปเป็นชนชาติที่ยิ่งใหญ่” พระยาห์เวห์จะเป็นกษัตริย์ปกครองพวกเขาบนภูเขาศิโยน ตั้งแต่นั้นไปตลอดกาล この章を参照その他のバージョンฉบับมาตรฐาน7 เราจะให้คนขาพิการเป็นคนที่เหลืออยู่ และให้พวกที่ถูกโยกย้ายไปไกลนั้นเป็นประชาชาติเข้มแข็ง และพระยาห์เวห์จะทรงปกครองเหนือพวกเขาที่ภูเขาศิโยน ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปเป็นนิตย์ この章を参照พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV7 คนที่ขาพิการนั้นเราจะให้เป็นคนที่เหลืออยู่ คนที่ถูกทิ้งไปนั้นเราจะให้เป็นชนชาติที่เข้มแข็ง และพระเยโฮวาห์จะทรงปกครองเหนือเขาที่ภูเขาศิโยนตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปจนชั่วกัลปาวสาน この章を参照พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย7 เราจะให้คนขาพิการเป็นคนที่เหลืออยู่ ให้คนที่ถูกเนรเทศเป็นชาติที่แข็งแกร่ง องค์พระผู้เป็นเจ้าจะปกครองพวกเขาในภูเขาศิโยน ตั้งแต่วันนั้นตราบชั่วนิรันดร์ この章を参照พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19407 เราจะให้คนง่อยเปลี้ยเสียขากลายเป็นชนเดนเลือกหน่วยนั้น, และคนบ้านแตกสาแหรกขาด, เราจะให้กลับเป็นประเทศที่แข็งแรงมั่นคง. แล้วพระยะโฮวาจะทรงครอบครองเขาที่ภูเขาซีโอนตั้งแต่บัดนี้จนชั่วกัลปาวสาน. この章を参照พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)7 เราจะทำให้คนง่อยเป็นผู้ที่เหลืออยู่ และบรรดาผู้ที่ถูกขับไล่เป็นประชาชาติที่แข็งแกร่ง และพระผู้เป็นเจ้าจะปกครองพวกเขาที่ภูเขาศิโยน ตั้งแต่บัดนี้จนชั่วกัปชั่วกัลป์ この章を参照 |
หลังจากนั้น ตำแหน่งกษัตริย์ สิทธิอำนาจ รวมทั้งความยิ่งใหญ่ของอาณาจักรทุกอาณาจักรในโลกจะถูกมอบให้กับกลุ่มคนพวกนั้นที่เป็นของเหล่าผู้ศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์ผู้สูงสุด กลุ่มคนพวกนั้นจะครอบครองตำแหน่งกษัตริย์ไปชั่วนิจนิรันดร์ และผู้มีอำนาจทุกคนจะต้องรับใช้และเชื่อฟังพวกเขา’
แล้วกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ก็พูดต่อไปว่า “เมื่อจบช่วงเวลาที่กำหนดไว้นั้น ข้า กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ ก็มองขึ้นไปบนฟ้าสวรรค์ และเริ่มได้สติกลับคืนมา แล้วข้าก็สรรเสริญพระเจ้าสูงสุด และข้าก็ถวายเกียรติแก่พระองค์ผู้ดำรงอยู่ตลอดกาล พระเจ้าปกครองตลอดไป และอาณาจักรของพระองค์จะคงอยู่ต่อไปตราบชั่วลูกชั่วหลาน
พระองค์พูดกับผมว่า “เจ้าลูกมนุษย์ นี่คือที่ตั้งบัลลังก์ของเรา และเป็นที่วางฝ่าเท้าของเรา นี่คือที่ที่เราจะอาศัยอยู่ท่ามกลางชาวอิสราเอลตลอดไป ทั้งครอบครัวชาวอิสราเอลกับพวกกษัตริย์ของพวกเขา จะไม่ทำให้ชื่ออันศักดิ์สิทธิ์ของเราต้องเสื่อมเสียอีก ด้วยการขายตัว ของพวกเขา และด้วยการถวายของขวัญให้กับพวกวิญญาณของกษัตริย์ทั้งหลายของพวกเขาในงานศพของกษัตริย์เหล่านั้น