ปัญญาจารย์ 1:8 - พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย8 คำพูดทุกอย่างช่างน่าเหนื่อยหน่าย เพราะไม่เห็นมีใครพูดอะไรใหม่ขึ้นมาเลย ตามองเท่าไหร่ก็ไม่เคยอิ่ม หูฟังเท่าไหร่ก็ไม่เคยเต็ม この章を参照その他のバージョンฉบับมาตรฐาน8 สารพัดก็เหนื่อยอ่อนไปกันหมด แต่ละคนก็พูดไม่ออก นัยน์ตาดูก็ไม่อิ่ม หรือหูฟังเท่าไรไม่เคยพอใจกับสิ่งที่ได้ยิน この章を参照พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV8 สารพัดเหนื่อยกันหมด คนใดๆก็พูดไม่ออก นัยน์ตาก็ดูไม่อิ่มหรือหูก็ฟังไม่เต็ม この章を参照พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย8 ทุกสิ่งทุกอย่างอ่อนระโหย เกินที่จะบรรยาย ไม่ว่าเห็นสักเท่าไร เราก็ไม่อิ่ม ไม่ว่าได้ยินสักแค่ไหน เราก็ไม่จุใจ この章を参照พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19408 อะไรๆ ก็พากันเพลียระเหี่ยไปหมด; จนมนุษย์ไม่มีคำจะพูด: ตาดูแต่ดูไม่รู้อิ่ม, หูฟังแต่ฟังไม่ช่ำ. この章を参照พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)8 ทุกสิ่งดูน่าอ่อนล้ายิ่งนัก จนมนุษย์ไม่อาจพรรณนาได้ ที่นัยน์ตาของเราเห็นนั้นยังไม่พอ และที่ได้ยินนั้นก็ยังไม่เต็มอิ่ม この章を参照 |
ปัญญาจารย์ 1:8
16 相互参照
มีชายคนหนึ่ง อยู่ตัวคนเดียวไม่มีแม้แต่ลูก หรือพี่น้อง เขาทำงานหนักอย่างไม่หยุดหย่อน และในเรื่องความร่ำรวยนั้น ตาของเขาก็ไม่รู้จักพอ เขาไม่เคยหยุดเพื่อถามตัวเองเลยว่า จะทำงานหนักไปเพื่อใคร และที่ไม่ยอมหาความสุขใส่ตัวนี้ มันเพื่อใครกัน นี่ก็เป็นสิ่งที่ไม่เที่ยงเหมือนกัน และเป็นการหมกมุ่นอย่างร้ายกาจ
“เจ้าตั้งตาคอยที่จะเก็บเกี่ยวผลผลิตมากๆแต่มันกลับมีแค่นิดเดียว แล้วพวกเจ้าก็เอาผลอันนิดเดียวนั้นกลับไปบ้าน เราก็มาเป่ามันทิ้งไปเสียอีก แล้วพระยาห์เวห์ผู้มีฤทธิ์ทั้งสิ้นถามว่า ทำไมถึงเป็นอย่างนั้นหรือ ก็เพราะวิหารของเรายังพังทลายอยู่น่ะสิ ในขณะที่พวกเจ้าแต่ละคนกำลังวุ่นอยู่กับเรื่องบ้านของตัวเอง
広告