ฟีลิปปี 3:19 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 194019 ปลายทางของคนเหล่านั้นคือความพินาศ, พระของเขาก็คือกะเพาะของเขาเอง, เขาเอาความที่น่าอายขึ้นมาอวด, เขาเอาใจใส่ในสิ่งของโลกนี้. この章を参照その他のバージョンฉบับมาตรฐาน19 ปลายทางของพวกเขาคือความพินาศ พระของเขาคือกระเพาะอาหาร เขาโอ้อวดในสิ่งที่น่าอับอายของพวกเขา พวกเขาคิดแต่เรื่องทางโลก この章を参照พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV19 ปลายทางของคนเหล่านั้นคือความพินาศ พระของเขาคือกระเพาะ เขายกความที่น่าอับอายของเขาขึ้นมาโอ้อวด เขาสนใจในวัตถุทางโลก) この章を参照พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย19 ปลายทางของพวกเขาคือความพินาศ พระของเขาคือกระเพาะ เขาภูมิใจในสิ่งที่ควรอับอาย ปักใจอยู่แต่กับสิ่งฝ่ายโลก この章を参照พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย19 ว่าคนพวกนั้นจะถูกทำลายไปในที่สุด พระเจ้าของเขาก็คือ ความอยากของปากท้องของเขาเอง และพวกเขาชอบคุยโวในสิ่งที่เขาควรจะอับอาย และพวกเขาหมกมุ่นอยู่กับสิ่งของในโลกนี้ この章を参照พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)19 จุดจบของเขาคือความพินาศ พระเจ้าของเขาคือปากท้องของเขา และสง่าราศีของเขาคือสิ่งที่น่าอับอาย จิตใจของเขาฝักใฝ่อยู่กับสิ่งที่เป็นฝ่ายโลก この章を参照 |
แต่ว่าได้มีผู้พยากรณ์เท็จเกิดขึ้นท่ามกลางพวกพลไพร่นั้น, เช่นกับจะมีผู้สอนผิดในท่ามกลางท่านทั้งหลาย, ที่จะแอบอ้างเอามิจฉาลัทธิอันจะให้ถึงความพินาศเข้ามาเสี้ยมสอน, และจะปฏิเสธองค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ได้ทรงไถ่เขาไว้, และจะพลันนำความพินาศมาถึงตนเอง.
สัตว์ร้ายนั้นก็ถูกจับได้, กับทั้งผู้พยากรณ์เท็จที่ได้กระทำลักษณะสำคัญต่อหน้าสัตว์ร้ายนั้น, และด้วยลักษณะสำคัญได้ล่อลวงคนทั้งหลาย ที่ได้รับเครื่องหมายของสัตว์ร้ายนั้น, และคนทั้งหลายที่ได้บูชารูปของมัน ก็ได้เอาสัตว์ร้ายนั้นกับผู้พยากรณ์เท็จทิ้งลงในบึงไฟที่ไหม้ด้วยกำมะถันทั้งเป็น.
และให้จิตต์วิญญาณรอดสำหรับเจ้าเองหรือ, และเจ้าทั้งหลายได้ให้เราเป็นมลทินไปในท่ามกลางพลไพร่ของเรา, ด้วยเห็นแก่ลูกเดือยสักกำมือ, และเห็นแก่ชิ้นขนม, เพื่อจะประหารชีวิตทั้งปวงที่จะมิได้ตาย, และจะรักษาจิตต์วิญญาณทั้งปวงที่จะมิได้เป็น, โดยเจ้าทั้งหลายมุสาแก่พลไพร่ของเราที่มักฟังมุสา.
แต่พวกเราคงจะประพฤติการใดๆ ที่ได้ออกจากปากของพวกเราเอง, คือว่าจะเผาเครื่องหอมบูชาถวายแก่มเหษีแห่งฟ้า, และเทเครื่องบูชาอื่นต่างๆ ออกถวายแก่มเหษีองค์นั้น, เหมือนพวกเราได้ประพฤติแล้ว, พวกเราก็ดี, บิดาใหญ่ของพวกเราก็ดี, กษัตริย์ทั้งหลายของพวกเราก็ดี, แลเจ้านายทั้งหลายของพวกเราก็ดี, ในบ้านเมืองยะฮูดา, แลในถนนทั้งหลายแห่งเมืองยะรูซาเลม, เพราะคราวนั้นพวกเราได้โภชนาหารบริบูรณ์, แลได้อยู่เป็นสุข, แลไม่ได้เห็นความอันตรายสิ่งใด.