เยเรมีย์ 27:5 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19405 เราได้สร้างแผ่นดินโลก, แลมนุษย์แลสัตว์โดยรัจ ฉานทั้งปวงซึ่งอยู่บนพื้นแผ่นดิน, ด้วยฤทธิ์ใหญ่ของเราแลด้วยมือของเราเหยียดออก, แลเรายกให้แก่ผู้ที่เราเห็นควรจะให้ได้. この章を参照その他のバージョンฉบับมาตรฐาน5 นี่คือเราเอง ผู้ได้สร้างโลก ทั้งมนุษย์และสัตว์ซึ่งอยู่ในโลกด้วยฤทธานุภาพใหญ่ยิ่งและด้วยแขนที่เหยียดออกของเรา และเราจะให้แก่ใครก็ได้แล้วแต่เราเห็นชอบ この章を参照พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV5 นี่คือเราเอง ผู้ได้สร้างโลก ทั้งมนุษย์และสัตว์ซึ่งอยู่บนพื้นดิน ด้วยฤทธานุภาพใหญ่ยิ่งและด้วยแขนที่เหยียดออกของเรา และเราจะให้แก่ผู้ใดก็ได้สุดแต่เราเห็นชอบ この章を参照พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย5 เราได้สร้างโลก มนุษย์ และสัตว์ต่างๆ ในโลกนี้ โดยฤทธิ์อำนาจอันยิ่งใหญ่และมือที่เงื้ออยู่ และเรายกสิ่งเหล่านี้แก่ใครก็ได้ที่เราพอใจ この章を参照พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย5 เราสร้างโลก มนุษย์ และสัตว์ทั้งหลายไว้บนแผ่นดินโลก ด้วยฤทธิ์อำนาจอันยิ่งใหญ่ของเราและแขนของเราที่เหยียดออกมา เราอยากจะให้มันกับใครก็เป็นเรื่องของเรา この章を参照พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)5 ‘เราสร้างแผ่นดินโลก อีกทั้งมนุษย์และสัตว์ที่อยู่บนโลก ด้วยอานุภาพอันยิ่งใหญ่ของเราและพลานุภาพของเรา และเรามอบให้แก่ผู้ใดก็ได้ที่เราเห็นสมควร この章を参照 |
คำพิพากษานี้เป็นคำตัดสินของผู้พิทักษ์, และได้ตัดสินไปตามคำแนะนำของเหล่าองค์บริสุทธิ์, ก็เพื่อจะให้คนเป็นรู้ว่า, พระผู้สูงสุดทรงบงการอาณาจักรของมนุษย์, พอพระทัยจะประทานแก่ผู้ใดก็ทรงประทานแก่ผู้นั้น, และทรงยกคนต่ำต้อยที่สุดขึ้นตั้งไว้ให้ครองแผ่นดินนั้น.’
เพราะว่าพระองค์ได้ทรงสร้างสรรพสิ่ง, ในท้องฟ้าก็ดี, ที่แผ่นดินโลกก็ดี, สิ่งซึ่งประจักษ์แก่ตาและซึ่งไม่ประจักษ์แก่ตา, จะเป็นพระที่นั่ง หรือเป็นอานุภาพ หรือเป็นผู้มีบรรดาศักดิ์ หรือผู้มีฤทธิ์ก็ดี พระองค์ได้ทรงสร้างสรรพสิ่งนั้น, และทรงสร้างไว้สำหรับพระองค์.
“ดูก่อนท่านทั้งหลาย, เหตุไฉนจึงทำการอย่างนี้? เราเป็นคนธรรมดาเช่นเดียวกันกับท่านทั้งหลาย, และมากล่าวสั่งสอนให้ท่านกลับจากการซึ่งหาประโยชน์มิได้, ให้มาหาพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์อยู่, ซึ่งได้ทรงสร้างฟ้าและแผ่นดินและทะเล และสิ่งสารพัตรซึ่งมีอยู่ในที่เหล่านั้น.
ฝ่าพระบาทจะถูกไล่ไปเสียจากวงการมนุษย์, และให้ฝ่าพระบาทอาศัยอยู่กับสัตว์ในทุ่งนา, และถูกบังคับให้เสวยหญ้าเหมือนโค, และปล่อยให้เปียกน้ำค้างฟ้าจนครบกำหนดเจ็ดปี, กว่าฝ่าพระบาทจะได้เรียนรู้ว่าพระผู้สูงสุดได้ทรงบงการอาณาจักรของมนุษย์, และทรงพอพระทัยจะประทานแก่ผู้ใดก็ประทานให้แก่ผู้นั้น.