เยเรมีย์ 17:4 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19404 แลตัวเจ้าเองจะต้องหยุดจากที่มฤดกของเจ้า, ซึ่งเราได้ให้แก่เจ้านั้น, แลเราจะทำให้เจ้าปรนนิบัติพวกศัตรูของเจ้าในประเทศที่เจ้าไม่ได้รู้จัก, เพราะเจ้าได้ก่อไฟขึ้นในความโกรธของเรา, ซึ่งจะเผาเอาเป็นนิตย์ この章を参照その他のバージョンฉบับมาตรฐาน4 โดยการกระทำของเจ้าเอง เจ้าจะต้องสละมรดกซึ่งเราได้ยกให้แก่เจ้า และเราจะทำให้เจ้าปรนนิบัติศัตรูของเจ้าในแผ่นดินซึ่งเจ้าไม่รู้จัก เพราะเจ้าได้จุดไฟความโกรธของเราขึ้นซึ่งจะไหม้อยู่เป็นนิตย์” この章を参照พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV4 เจ้าจะต้องปล่อยมือของเจ้าจากมรดกซึ่งเราได้ยกให้แก่เจ้า และเราจะกระทำให้เจ้าปรนนิบัติศัตรูของเจ้าในแผ่นดินซึ่งเจ้าไม่รู้จัก เพราะความโกรธของเราเจ้าก่อไฟขึ้นซึ่งจะไหม้อยู่เป็นนิตย์” この章を参照พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย4 โดยความผิดของเจ้าเอง เจ้าจะสูญเสียกรรมสิทธิ์ที่เรามอบให้ เราจะส่งเจ้าไปเป็นทาสของศัตรู ในดินแดนซึ่งเจ้าไม่รู้จัก เพราะเจ้าจุดไฟโทสะของเรา มันจะเผาผลาญตลอดไป” この章を参照พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย4 เพราะการกระทำต่างๆของเจ้าเอง เจ้าจะต้องสูญเสียมรดกของเจ้าไป มรดกที่เราได้ยกให้กับเจ้า เราจะทำให้เจ้าต้องรับใช้พวกศัตรูของเจ้าในแผ่นดินที่เจ้าไม่รู้จัก เพราะเจ้าจุดไฟแห่งความเกรี้ยวโกรธของเราขึ้น และมันจะเผาไหม้ตลอดไป” この章を参照พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)4 แผ่นดินที่เรามอบให้แก่เจ้าเป็นมรดกจะหลุดไปจากมือของเจ้า และเราจะทำให้เจ้าไปรับใช้พวกศัตรูของเจ้าในแผ่นดินที่เจ้าไม่รู้จัก เนื่องจากการที่เราถูกยั่วโทสะ ไฟจะลุกไปตลอดกาล” この章を参照 |
เยเรมีย์ 17:4
34 相互参照
เหตุฉะนี้พระยะโฮวาพระเจ้าได้ตรัสดังนี้ว่า, ดูเถิดความโกรธของเราแลความพิโรธอันฉุนเฉียวของเราจะเทออกเหนือตำบลนี้, แลเหนือมนุษย์, แลเหนือตัวสัตว์โดยรัจ ฉาน, แลเหนือต้นไม้ทั้งปวงแห่งทุ่งนา, แลเหนือผลของดิน, แลความพิโรธของเราจะเผาเอา, แลจะไม่ดับเลย.
ดังนั้นพระพิโรธของพระยะโฮวาก็พลุ่งโพลงขึ้นต่อพลเมืองของพระองค์, และพระองค์ได้ทรงยื่นพระหัตถ์ของพระองค์ออกต่อสู้เขา, และประหารเขาเสีย; และภูเขาทั้งหลายก็สั่นสะท้าน, และซากศพของเขาก็เปรียบเหมือนหยากเยื่อท่ามกลางถนน, แต่ถึงกระนั้นก็ดีความพิโรธของพระองค์หาได้หันเหไปเสียไม่, แต่พระหัตถ์ของพระองค์ยังทรงยืนต่อสู้เขาอยู่
“ดูกรท่านทั้งหลายที่เดินผ่านไป, ท่านไม่เกิดความรู้สึกอะไรบ้างหรือ? นี่แน่ะ, จงดูซิว่า, มีความทุกข์ใดบ้างไหมอันเหมือนความทุกข์ที่เขาได้ทำกับข้าพเจ้า, เป็นความทุกข์ซึ่งพระยะโฮวาได้ทรงกระทำแก่ข้าพเจ้าในวันที่พระองค์ได้ทรงกริ้วข้าพเจ้าอย่างเกรี้ยวกราดนั้น.
ครั้นอยู่มาเมื่อเขามีความสงบเงียบเรียบร้อยแล้ว, ได้ประพฤติชั่วต่อพระเนตรพระองค์อีก: ดังนั้นพระองค์จึงได้ทรงมอบเขาไว้ในมือพวกศัตรู ๆ จึงได้มีอำนาจเหนือเขา; แต่ถึงกระนั้นเมื่อเขาได้หันกลับมาทูลขอต่อพระองค์, พระองค์ได้ทรงสดับฟังจากสวรรค์; และได้ทรงช่วยเขาเป็นหลายครั้งโดยความเมตตากรุณาของพระองค์;
ถึงกระนั้นโอ้พระยะโฮวา, พระองค์ได้รู้บรรดาการคิดอ่านต่อสู้ข้าพเจ้าเพื่อจะประหารข้าพเจ้า, อย่าได้ยกบาปของเขา, หรืออย่าได้ลบเสียซึ่งความผิดของเขาจากคลองพระเนตรพระองค์, แต่ให้เขาทั้งปวงต้องล้มลงต่อพระพักตรพระองค์. ให้ทำ (ดังนั้น) แก่เขาทั้งปวงในเวลาที่ทรงพระพิโรธเถิด
โอ้ตระกูลของดาวิดเอ๋ย, พระยะโฮวาได้ตรัสดังนี้ว่า, จงพิพากษาด้วยความสัตย์ในเวลาเช้า, แลจงช่วยผู้ต้องเสียเปล่าให้ออกจากมือคนที่ข่มเหง, เกลือกว่าความพิโรธอันใหญ่ของเราจะออกไปดุจไฟแลเผาเอากว่าจะไม่มีผู้ใดๆ อาจดับได้, เพราะความร้ายแห่งการร้ายของพวกเจ้า.
แลจะบังเกิดเหตุเมื่อเจ้าทั้งหลายจะถามว่า, เหตุไรพระยะโฮวาพระเจ้าของพวกเราได้กระทำการเหล่านี้ให้แก่พวกเรา, ขณะนั้นเจ้าจงตอบเขาทั้งปวงว่า, ดุจพวกเจ้าได้ละทิ้งเรา, แลได้ปรนนิบัติรูปพระต่างๆ ในประเทศของเจ้า, ดังนั้นเจ้าทั้งปวงจะต้องปรนนิบัติคนต่างประเทศในประเทศที่ไม่ใช่ของพวกเจ้า.
広告