Biblia Todo Logo
オンライン聖書

- 広告 -




เยเรมีย์ 6:26 - พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

26 โอ บุตร​หญิง​ของ​ชน​ชาติ​ของ​ข้าพเจ้า​เอ๋ย จง​สวม​ผ้า​กระสอบ และ​กลิ้ง​ใน​กอง​ขี้เถ้า ร้อง​คร่ำครวญ​เหมือน​ร้อง​ให้​กับ​บุตร​ชาย​ที่​มี​เพียง​คน​เดียว ร้อง​รำพัน​ด้วย​ความ​ขมขื่น เพราะ​ผู้​ทำลาย จะ​โจมตี​พวก​เรา​ใน​ทันที

この章を参照 コピー


その他のバージョン

ฉบับมาตรฐาน

26 ประชากรของเราเอ๋ย จงเอาผ้ากระสอบคาดเอวไว้ และกลิ้งเกลือกอยู่ในกองเถ้า จงไว้ทุกข์เหมือนทำเพื่อบุตรชายคนเดียว เป็นการคร่ำครวญอย่างขมขื่นที่สุด เพราะว่าผู้ทำลาย มาสู้เราในทันทีทันใด

この章を参照 コピー

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

26 โอ บุ​ตรสาวแห่งประชาชนของเราเอ๋ย จงเอาผ้ากระสอบคาดเอวไว้ และกลิ้งเกลือกอยู่ในกองเถ้า จงไว้​ทุกข์​เหมือนเพื่​อบ​ุตรชายคนเดียว เป็นการคร่ำครวญอย่างแสนขมขื่​นที​่​สุด เพราะว่าผู้ทำลายมาสู้เราในทั​นที​ทันใด

この章を参照 コピー

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

26 พี่น้องร่วมชาติเอ๋ย จงสวมเสื้อผ้ากระสอบ และเกลือกกลิ้งอยู่ในกองขี้เถ้าเถิด จงร้องไห้คร่ำครวญอย่างรันทดขมขื่น เหมือนสูญเสียลูกชายคนเดียวที่มีอยู่ เพราะในทันทีทันใด ผู้ทำลายล้างจะยกมาโจมตีเรา

この章を参照 コピー

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

26 ประชาชน​ที่​น่าสงสาร​ของ​ผม ให้​ใส่​เสื้อ​กระสอบ และ​เอา​ขี้เถ้า​มา​ใส่​หัว​ซะ ร้องไห้​และ​คร่ำครวญ เหมือน​กับ​ว่า​ลูกชาย​คนเดียว​ของเจ้า​ตาย ร้องไห้​อย่าง​ขมขื่น​เพราะ​ความ​หายนะ​จะ​เกิดขึ้น​กับ​พวกเรา​ใน​ทันที​ทันใด

この章を参照 コピー

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

26 โอ้​บุตรหญิง​พล​เมือง​ของ​ข้าพ​เจ้า, จง​มัด​ตัว​ไว้​ด้วย​ผ้า​หยาบ, แล​กลิ้งเกลือก​ตัว​เจ้า​ใน​ขี้​เท่า, แล​ร้องไห้​ร้อง​ห่ม​เป็น​ความ​ขม​ใจ​ที่สุด, เหมือน​จะ​ทำ​เพราะ​ลูก​ผู้ชาย​คน​เดียว, เพราะ​ผู้​ปล้น​จะ​มา​เหนือ​พวกเรา​โดยพลัน.

この章を参照 コピー




เยเรมีย์ 6:26
42 相互参照  

และ​เรา​จะ​หลั่ง​วิญญาณ​แห่ง​พระ​คุณ​และ​คำ​ขอร้อง​สู่​พงศ์​พันธุ์​ของ​ดาวิด​และ​สู่​บรรดา​ผู้​อยู่​อาศัย​ของ​เยรูซาเล็ม พวก​เขา​จะ​มอง​ดู​องค์​ผู้​ที่​พวก​เขา​ได้​แทง พวก​เขา​จะ​ครวญคร่ำ​ร่ำไห้​ถึง​พระ​องค์ ราวกับ​ผู้​ที่​ครวญคร่ำ​ร่ำไห้​ถึง​บุตร​คน​เดียว​ของ​ตน และ​ร้องไห้​อย่าง​ขมขื่น​ถึง​พระ​องค์ อย่าง​ผู้​ที่​ร้องไห้​ถึง​บุตร​หัวปี


จง​สวม​ผ้า​กระสอบ ร้อง​รำพัน และ​ร้องไห้​ฟูมฟาย เพราะ​ความ​กริ้ว​อัน​ร้อน​แรง​ของ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า ที่​มี​ต่อ​เรา​ยัง​ไม่​ลด​ลง


ท่าน​ผู้​มั่งมี จง​ฟัง​ให้​ดี ท่าน​ร้องไห้​และ​คร่ำครวญ​เถิด เพราะ​ความ​ทุกข์​ต่างๆ กำลัง​จะ​เกิด​กับ​ท่าน


จง​เป็น​ทุกข์ คร่ำครวญ และ​ร้องไห้ ให้​การ​หัวเราะ​กลับ​กลาย​เป็น​การ​ร้อง​คร่ำครวญ และ​ความ​ยินดี​ของ​ท่าน​กลาย​เป็น​ความ​โศก​สลด


ขณะ​ที่​พระ​องค์​เข้า​ไป​ใกล้​ประตู​เมือง ก็​สวนทาง​กับ​ขบวน​แห่​ศพ​ซึ่ง​มี​คน​แห่​ร่วม​มา ผู้​ตาย​เป็น​ลูก​ชาย​คน​เดียว​ของ​หญิง​ม่าย


เรา​จะ​ทำ​ให้​งาน​ฉลอง​เทศกาล​กลับ​กลาย​เป็น​การ​ร้อง​คร่ำครวญ และ​การ​ร้อง​เพลง​ของ​พวก​เจ้า​กลับ​กลาย​เป็น​การ​ร้อง​รำพัน เรา​จะ​ให้​พวก​เจ้า​ทุก​คน​คาด​เอว​ด้วย​ผ้า​กระสอบ และ​ให้​ศีรษะ​ของ​พวก​เจ้า​ทุก​คน​ล้าน เรา​จะ​ทำ​ให้​เวลา​นั้น​เป็น​เหมือน​การ​ร้อง​คร่ำครวญ​ถึง​บุตร​ชาย​เพียง​คน​เดียว และ​จบ​สิ้น​ด้วย​วัน​อัน​ขมขื่น”


บรรดา​ผู้​หญิง​ที่​มี​เมตตา ได้​ต้ม​แกง​เนื้อ​ลูกๆ ของ​นาง​เอง เพื่อ​กิน​เป็น​อาหาร ใน​เวลา​ที่​ธิดา​ของ​ประชาชน​ของ​ข้าพเจ้า​พินาศ


ประชาชน​ของ​ข้าพเจ้า​ถูก​ลง​โทษ หนัก​ยิ่ง​กว่า​เมือง​โสโดม ซึ่ง​ถูก​ถล่ม​ลง​ใน​พริบตา โดย​ไม่​ได้​รับ​ความ​ช่วย​เหลือ​สัก​นิด


แม้​หมา​ใน​ก็​ยัง​ให้​นม​ลูก ของ​มัน​เอง แต่​ประชาชน​ของ​ข้าพเจ้า​กลาย​เป็น​คน​ไร้​หัวใจ ดั่ง​นก​กระจอก​เทศ​ใน​ถิ่น​ทุรกันดาร


น้ำ​ตา​ข้าพเจ้า​ไหล​พราก เพราะ​ความ​พินาศ​ของ​ธิดา​ของ​ประชาชน​ของ​ข้าพเจ้า


ตา​ของ​ข้าพเจ้า​พร่าพราย​จาก​การ​ร้องไห้ จิต​วิญญาณ​ของ​ข้าพเจ้า​ว้าวุ่น ข้าพเจ้า​ใจ​แทบ​ขาด​ด้วย​ความ​เศร้า ก็​เพราะ​ธิดา​แห่ง​ชน​ชาติ​ของ​ข้าพเจ้า​ถูก​สังหาร ทารก​และ​เด็ก​หมด​เรี่ยวแรง อยู่​ใน​ที่​สาธารณะ


ข้าพเจ้า​ร้อง​ร่ำไห้​กับ​สิ่ง​เหล่า​นี้ จน​น้ำ​ตา​ไหล​พราก ยาก​เหลือ​เกิน​ที่​จะ​หา​ใคร​ปลอบ​ประโลม​ข้าพเจ้า​ได้ และ​ทำ​ให้​ข้าพเจ้า​มี​ความ​กล้า​กลับ​ขึ้น​มา​อีก ลูกๆ ของ​ข้าพเจ้า​เป็น​ทุกข์​เช่น​นี้ ก็​เพราะ​ศัตรู​ชนะ​แล้ว


นาง​ร้องไห้​อย่าง​ขมขื่น​ตลอด​ทั้ง​คืน น้ำ​ตา​ไหล​ริน​แก้ม​นาง ใน​บรรดา​คน​รัก​ทั้ง​ปวง​ของ​นาง ไม่​มี​สัก​คน​ที่​จะ​ปลอบ​ประโลม​นาง มิตร​สหาย​ทุก​คน​ได้​หลอก​ลวง​นาง และ​กลับ​กลาย​เป็น​ศัตรู​ของ​นาง


เรา​ได้​ทำ​ให้​พวก​เขา​มี​จำนวน​หญิง​ม่าย มาก​ยิ่งกว่า​เม็ด​ทราย​ใน​ทะเล เรา​กระทำ​ต่อ​มารดา​ของ​บรรดา​ชาย​หนุ่ม ด้วย​การ​ส่ง​ผู้​ทำลาย​ใน​ยาม​ที่​พวก​เขา​ไม่​ได้​คาดคะเน เรา​ได้​ทำ​ให้​พวก​เขา​เจ็บปวด​รวดร้าว และ​หวาดหวั่น​ใน​ทันใด


เจ้า​จง​พูด​กับ​พวก​เขา​ดัง​นี้ ‘ให้​ข้าพเจ้า​หลั่ง​น้ำตา​ทั้ง​วัน​และ​คืน อย่า​ให้​หยุด​ร้องไห้​เลย เพราะ​ธิดา​พรหมจารี​ของ​ประชาชน​ของ​ข้าพเจ้า​ถูก​โจมตี และ​บาดเจ็บ​แสน​สาหัส


แต่​ถ้า​พวก​ท่าน​ยัง​จะ​ไม่​ฟัง จิต​วิญญาณ​ของ​ข้าพเจ้า​จะ​แอบ​ร้องไห้ ถึง​ความ​จองหอง​ของ​ท่าน ข้าพเจ้า​จะ​ร้องไห้​อย่าง​ขมขื่น และ​น้ำตา​จะ​ไหล​ริน เพราะ​ฝูง​แกะ​ของ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้าถูก​เนรเทศ


ผู้​คน​มา​ปล้น​ทุก​แห่ง บน​ที่​สูง​ใน​ทะเลทราย เพราะ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​กระตุ้น​ให้​เกิด​การ​สู้รบ จาก​สุด​แผ่นดิน​โลก​ด้าน​หนึ่ง​จน​ถึง​อีก​ด้าน​หนึ่ง ไม่​มี​ใคร​อยู่​อย่าง​สันติ​ได้


เรา​จะ​ร้องไห้​และ​คร่ำครวญ​ให้​แก่​เทือกเขา และ​ร้อง​คร่ำครวญ​ให้​แก่​ทุ่ง​หญ้า​ใน​ถิ่น​ทุรกันดาร เพราะ​มัน​กลาย​เป็น​ที่​รก​ร้าง​จน​ไม่​มี​ผู้​ใด​ผ่าน​ไป และ​ไม่​มี​เสียง​ฝูง​โค​ส่ง​เสียง​ร้อง​ถึง​กัน​และ​กัน ทั้ง​นก​ใน​อากาศ​และ​สัตว์​ป่า หนี​ไป​กัน​หมด​แล้ว


ใจ​ของ​บุตร​หญิง​ของ​ประชาชน​ของ​ข้าพเจ้า​แตก​สลาย ใจ​ข้าพเจ้า​ก็​แตก​สลาย ข้าพเจ้า​เศร้าโศก​และ​ท้อใจ​เป็น​ที่​สุด


ดู​เถิด เสียง​ร้อง​ของ​บุตร​หญิง​ของ​ประชาชน​ของ​ข้าพเจ้า มา​จาก​ทุก​แห่ง​หน​ของ​แผ่นดิน​ว่า “พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ไม่​อยู่​ใน​ศิโยน​หรือ กษัตริย์​ไม่​อยู่​ใน​นั้น​หรือ” “ทำไม​พวก​เขา​จึง​ยั่ว​โทสะ​เรา​ด้วย​รูป​เคารพ​สลัก และ​ด้วย​รูป​เคารพ​ต่างชาติ​ซึ่ง​ไร้​ค่า”


พวก​เขา​ทำ​ราวกับ​ว่า ปัญหา​ของ​ชน​ชาติ​ของ​เรา​ไม่​ร้ายแรง จึง​ได้​พูด​ว่า ‘มี​สันติสุข มี​สันติสุข’ ทั้งๆ ที่​ไม่​มี​สันติสุข


สิ่ง​เลว​ร้าย​เกิด​ขึ้น​ซ้ำ​แล้ว​ซ้ำ​อีก ทั่ว​ทั้ง​แผ่นดิน​พัง​พินาศ ทันที​ทันใด​กระโจม​ของ​ข้าพเจ้า​ถูก​ทำลาย ม่าน​ของ​ข้าพเจ้า​เสียหาย​ใน​พริบตา


ใน​เวลา​นั้น ชน​ชาติ​นี้​และ​เยรูซาเล็ม​จะ​ได้ยิน​คำ​ที่​กล่าว​กับ​พวก​เขา​ว่า “ลม​ร้อน​จาก​เนิน​เขา​สูง​ใน​ถิ่น​ทุรกันดาร​พัด​ไป​ทาง​ประชาชน​อัน​เป็น​ที่​รัก​ของ​เรา ไม่​ใช่​ลม​แผ่ว​เบา​ที่​ใช้​ฝัด​ร่อน​หรือ​ชำระ​ล้าง


บรรดา​ผู้​หญิง​ที่​ไม่​ทุกข์ร้อน​ใจ​เอ๋ย จง​สั่น​สะท้าน พวก​ท่าน​ที่​มั่นใจ​จง​สั่นเทา จง​ถอด​เสื้อ​ผ้า​ออก และ​ไม่​ต้อง​สวม​ใส่​อะไร แล้ว​ก็​ใช้​ผ้า​กระสอบ​คาด​ที่​เอว


ฉะนั้น บาป​นี้​จะ​เกิด​ขึ้น​กับ​พวก​เจ้า เหมือน​กำแพง​สูง​ที่​มี​ช่อง​โหว่ และ​กำลัง​จะ​ล้ม​ลง และ​จะ​ทลาย​ลง​ทันที โดย​ฉับพลัน


ใน​วัน​นั้น พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​จอม​โยธา​ผู้​ยิ่ง​ใหญ่ ให้​ท่าน​ร้อง​คร่ำครวญ​และ​ร้อง​รำพัน ให้​โกน​ศีรษะ​และ​สวม​ผ้า​กระสอบ


ฉะนั้น ข้าพเจ้า​พูด​ว่า “อย่า​มอง​ข้าพเจ้า ปล่อย​ให้​ข้าพเจ้า​ร้อง​คร่ำครวญ​อย่าง​ขมขื่น ไม่​ต้อง​พยายาม​แสดง​ความ​เสียใจ​ต่อ​ข้าพเจ้า เรื่อง​ความ​พินาศ​ของ​บุตร​หญิง​ของ​ชน​ชาติ​ของ​ข้าพเจ้า”


จาก​นั้น​นาง​ก็​ไป​นั่ง​ตาม​ลำพัง ห่าง​ประมาณ​เท่า​กับ​ระยะ​ยิง​ลูก​ธนู​ตก เพราะ​นาง​คิด​ว่า “อย่า​ให้​ฉัน​เห็น​ความ​ตาย​ของ​เด็ก​ชาย​เลย” และ​ขณะ​ที่​นาง​นั่ง​ลง นาง​แผด​เสียง​ขึ้น​แล้ว​ก็​ร้องไห้


โยบ​ใช้​เศษ​ดิน​เผา​ขูด​ผิว​ตัว​เอง​ขณะ​ที่​นั่ง​ใน​กอง​ขี้เถ้า


โอ อยาก​ให้​ศีรษะ​ข้าพเจ้า​เป็น​แอ่ง​น้ำ และ​ดวงตา​ข้าพเจ้า​เป็น​น้ำพุ​ของ​น้ำตา ข้าพเจ้า​จะ​ได้​ร้องไห้​ทั้ง​วัน​และ​คืน ที่​บุตร​หญิง​ของ​ประชาชน​ของ​ข้าพเจ้า​ถูก​ฆ่า​ตาย


เมื่อ​พระ​องค์​ให้​มี​คน​ปล้น​บ้าน​พวก​เขา​อย่าง​ฉับพลัน ก็​ขอ​ให้​เสียง​ร้อง​จาก​บ้าน​ของ​พวก​เขา​เป็น​ที่​ได้ยิน เพราะ​พวก​เขา​ได้​ขุด​หลุมพราง​ดัก​ข้าพเจ้า และ​วาง​กับดัก​เท้า​ข้าพเจ้า


พระ​องค์​ทำ​ให้​ฟัน​ของ​ข้าพเจ้า​หัก​ด้วย​ก้อน​กรวด และ​กด​ข้าพเจ้า​ลง​ใน​กอง​ขี้​เถ้า


เมื่อ​กษัตริย์​แห่ง​นีนะเวห์​ได้ยิน​เรื่องราว ท่าน​จึง​ลุก​ขึ้น​จาก​ที่​นั่ง ถอด​เสื้อ​คลุม​ออก คลุม​กาย​ด้วย​ผ้า​กระสอบ และ​นั่ง​บน​กอง​ขี้เถ้า


เสียง​น่า​กลัว​ก้อง​อยู่​ใน​หู​ของ​เขา เวลา​ที่​เขา​มี​ความ​สงบ​สุข โจร​ก็​บุก​ทำ​ร้าย​เขา


จะ​มี​กลิ่น​เน่า​เหม็น​แทน​น้ำหอม และ​เส้น​เชือก​แทน​เข็มขัด หัว​ล้าน​แทน​ทรง​ผม​งาม​สลวย กระโปรง​ทำ​จาก​ผ้า​กระสอบ​แทน​เสื้อ​คลุม​ยาว​หรู และ​รอย​ตีตรา​ด้วย​เหล็ก​เผา​แทน​ความ​งาม


“พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​กล่าว​ว่า เรา​ได้ยิน​เสียง​ร้อง​อัน​ตื่น​ตระหนก ตกใจ​กลัว และ​ปราศจาก​สันติสุข


私たちに従ってください:

広告


広告