เยเรมีย์ 38:26 - พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

²⁶ ท่านจงบอกเขาทั้งหลายว่า ‘ข้าพเจ้าได้ทูลขอต่อพระพักตร์​กษัตริย์​มิ​ให้​พระองค์​ทรงส่งข้าพเจ้ากลับไปที่เรือนของโยนาธานเพื่อให้ตายเสียที่​นั่น​’”

その他のバージョン

ฉบับมาตรฐาน

²⁶ ท่านจงบอกพวกเขาว่า ‘ข้าพเจ้าได้ทูลขอต่อกษัตริย์ไม่ให้พระองค์ทรงส่งข้าพเจ้ากลับไปที่บ้านของโยนาธานเพื่อให้ตายเสียที่นั่น’ ”

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

²⁶ จงบอกแต่เพียงว่า ‘เราอ้อนวอนกษัตริย์ไม่ให้ส่งเรากลับไปตายที่บ้านของโยนาธาน’ ”

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

²⁶ เจ้า​ก็​ต้อง​บอก​พวกเขา​ว่า ‘ผม​ได้​ขอร้อง​พระองค์ ว่า​อย่า​ได้​ส่ง​ผม​กลับ​ไป​ตาย​ที่บ้าน​ของ​โยนาธาน​เลย’”

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

²⁶ ขณะนั้น​เจ้า​จง​บอก​แก่​เขา​ทั้งปวง​ว่า, ข้าพ​เจ้า​ได้​วาง​ความ​อ้อนวอน​ของ​ข้าพ​เจ้า​ต่อหน้า​กษัตริย์, เพื่อ​ท่าน​จะ​ไม่​ให้​ข้าพ​เจ้า​กลับ​ไป​ยัง​เรือน​โย​นา​ธาน​ให้​ตาย​ที่นั่น.

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

²⁶ ท่าน​จง​บอก​พวก​เขา​ว่า ‘ข้าพเจ้า​น้อม​ตัว​ลง​ด้วย​คำ​ขอร้อง​ต่อ​กษัตริย์​ว่า ท่าน​จะ​ไม่​ส่ง​ข้าพเจ้า​กลับ​ไป​ที่​บ้าน​ของ​โยนาธาน​ให้​ไป​ตาย​ที่​นั่น’”

เยเรมีย์ 38:26 相互参照

เยเรมีย์ 37:20

เพราะฉะนั้นบัดนี้ โอ ข้าแต่​กษัตริย์​ผู้​เป็นเจ้านายของข้าพระองค์ ขอพระองค์​สด​ับฟัง ขอคำทูลของข้าพระองค์เป็​นที​่โปรดปรานต่อพระพักตร์ของพระองค์ ขออย่าส่งข้าพระองค์​กล​ับไปที่เรือนของโยนาธานเลขานุการนั้นเลย เกรงว่าข้าพระองค์จะตายเสียที่​นั่น​”

เยเรมีย์ 37:15

และบรรดาเจ้านายก็เดือดดาลต่อเยเรมีย์ และเขาทั้งหลายก็​ตี​ท่านและขังท่านไว้ในเรือนของโยนาธานเลขานุ​การ เพราะได้​ทำให้​เป็นคุก

เยเรมีย์ 42:2

และพู​ดก​ับเยเรมีย์​ผู้​พยากรณ์​ว่า “​ขอให้​คำอ้อนวอนของข้าพเจ้าทั้งหลายเป็​นที​่ยอมรับต่อหน้าท่าน และขอท่านอธิษฐานต่อพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านเพื่อเราทั้งหลาย เพื่อคนที่​เหลืออยู่​นี้​ทั้งสิ้น (เพราะเรามีเหลือน้อยจากคนมาก ตามที่​ท่านเห็นอยู่กับตาแล้ว)

เอสเธอร์ 4:8

โมรเดคัยยังได้​ให้​สำเนากฤษฎีกาเขียนที่ออกในสุสาสั่งให้ทำลายเขาทั้งหลายเพื่อนำไปแสดงแก่พระนางเอสเธอร์ อธิบายเรื่องให้​พระนาง และกำชับให้พระนางเข้าเฝ้ากษั​ตริ​ย์ เพื่อทูลอ้อนวอนพระองค์ และวิงวอนพระองค์เพื่อเห็นแก่​ชนชาติ​ของพระนาง

เยเรมีย์ 38:27

และเจ้านายทั้งปวงก็มาหาเยเรมีย์และซักถามท่าน และท่านก็ตอบเขาตามบรรดาถ้อยคำเหล่านี้​ที่​กษัตริย์​ทรงรับสั่งท่าน เขาทั้งหลายจึงหยุดถามท่าน เพราะการสนทนานั้นไม่​มี​ใครได้​ยิน