เยเรมีย์ 20:18 - พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

¹⁸ ทำไมข้าพเจ้าจึงออกมาจากครรภ์มาเห็นความลำบากและความทุกข์ และวันคืนของข้าพเจ้าก็​สิ​้นเปลืองไปด้วยความอับอาย

その他のバージョン

ฉบับมาตรฐาน

¹⁸ ทำไมข้าพเจ้าจึงออกจากครรภ์ มาเห็นความลำบากและความทุกข์ และวันคืนของข้าพเจ้าก็หมดสิ้นไปในความอับอาย?

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

¹⁸ ทำไมหนอข้าพเจ้าจึงออกมาจากท้องแม่ ต้องเห็นความทุกข์โศกลำเค็ญ และชีวิตหมดไปกับความอัปยศอดสู?

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

¹⁸ ทำไม​ผม​จะ​ต้อง​เกิด​ออก​มา​จาก​ท้องแม่ เพื่อ​มา​เจอ​กับ​ปัญหา​ทุกข์ยาก​พวกนี้ และ​ใช้ชีวิต​ที่เหลือ​อยู่​ด้วย​ความอัปยศอดสู

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

¹⁸ เหตุผล​ประการ​ใด​ตัว​ข้าพ​เจ้า​ได้​ออก​มา​จาก​ครรภ์​เห็น​การ​ลำบาก​แล​ความ​ทุกข์, เมื่อ​วัน​คืน​ทั้ง​หลาย​ของ​ข้าพ​เจ้า​จะ​ศูนย์​ไป​ด้วย​ความ​ละอาย​เล่า

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

¹⁸ ทำไม​ข้าพเจ้า​จึง​ออก​มา​จาก​ครรภ์ เพื่อ​เห็น​การ​ตรากตรำ​และ​ความ​เศร้า และ​อยู่​กับ​ความ​อับอาย​อย่าง​นั้น​หรือ

เยเรมีย์ 20:18 相互参照

โยบ 3:20

ไฉนหนอผู้​ที่​ทนทุกข์​เวทนาอย่างนี้ ยังได้รับแสงสว่าง และผู้​ที่​มี​ใจขมขื่นได้รับชีวิต

เพลงคร่ำครวญ 3:1

ข้าพเจ้าเป็นคนที่​ได้​เห​็นความทุกข์​ใจ โดยไม้เรียวแห่งพระพิโรธของพระองค์

โยบ 14:1

“‘​มนุษย์​ที่​เก​ิดมาโดยผู้หญิ​งก​็​อยู่​แต่​น้อยวัน และเต็มไปด้วยความยุ่งยากใจ

เพลงสดุดี 69:19

พระองค์​ทรงทราบการที่เขาเยาะเย้ยข้าพระองค์​แล้ว ทั้งความอายและความอัปยศของข้าพระองค์ บรรดาคู่​อริ​ของข้าพระองค์​อยู่​ต่อพระพักตร์​พระองค์​หมด

ฮี​บรู 13:13

เพราะฉะนั้น ให้​เราทั้งหลายออกไปหาพระองค์ภายนอกค่ายนั้น และยอมรับคำดูหมิ่นเหยียดหยามเพื่อพระองค์

ฮี​บรู 12:2

หมายเอาพระเยซูเป็นผู้ริเริ่มความเชื่อ และผู้ทรงทำให้ความเชื่อของเราสำเร็จ เพราะเห็นแก่​ความยินดี​ที่​มี​อยู่​ตรงหน้านั้น พระองค์​ได้​ทรงทนเอากางเขน ทรงถือว่าความละอายไม่เป็นสิ่งสำคัญอะไร และได้เสด็จประทับเบื้องขวาพระที่นั่งของพระเจ้าแล้ว

ฮี​บรู 11:36

บางคนถูกทดลองโดยคำเยาะเย้ยและการถูกโบยตี และยังถู​กล​่ามโซ่และถูกขังคุ​กด​้วย

ฮี​บรู 10:36

ด้วยว่าท่านทั้งหลายต้องการความเพียร เพื่อว่าครั้นท่านกระทำให้น้ำพระทัยของพระเจ้าสำเร็จได้ ท่านจะได้รับตามคำทรงสัญญา

2ทิโมธี 1:12

เพราะเหตุนั้นเองข้าพเจ้าจึงได้​ทนทุกข์​ลำบากเช่นนี้ ถึงกระนั้นข้าพเจ้าก็​ไม่​ละอาย เพราะว่าข้าพเจ้ารู้จักพระองค์​ที่​ข้าพเจ้าได้​เชื่อ และข้าพเจ้าเชื่​อม​ั่​นว​่าพระองค์ทรงฤทธิ์สามารถรักษาซึ่งข้าพเจ้าได้มอบไว้กับพระองค์จนถึงวันนั้น

กิจการ 5:41

พวกอัครสาวกจึงออกไปให้พ้นหน้าสภาด้วยความยินดี​ที่​เห​็​นว​่า ตนสมจะได้รับการหลู่​เกียรติ​เพราะพระนามของพระองค์​นั้น

โย​ฮัน 16:20

เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า ท่านจะร้องไห้และคร่ำครวญ แต่​โลกจะชื่นชมยินดี และท่านทั้งหลายจะทุกข์​โศก แต่​ความทุกข์​โศกของท่านจะกลับกลายเป็นความชื่นชมยินดี

เพลงคร่ำครวญ 1:12

“​ดูก่อน ท่านทั้งหลายที่เดินผ่านไป ท่านไม่​เก​ิดความรู้สึกอะไรบ้างหรือ ดู​เถิด จงดู​ซิว​่ามี​ความทุกข์​อันใดบ้างไหมที่เหมือนความทุกข์​ที่​มาสู่​ข้าพเจ้า เป็นความทุกข์ซึ่งพระเยโฮวาห์​ได้​ทรงกระทำแก่ข้าพเจ้าในวั​นที​่​พระองค์​ทรงกริ้วข้าพเจ้าอย่างเกรี้ยวกราดนั้น

เยเรมีย์ 8:18

เมื่อข้าพเจ้าจะปลอบโยนตัวเองเนื่องด้วยความเศร้าโศก จิ​ตใจของข้าพเจ้าก็อ่อนเปลี้ยอยู่​ภายใน

อิสยาห์ 51:7

จงฟังเรา เจ้​าทั้งหลายผู้​รู้​ถึงความชอบธรรม ชนชาติ​ซึ่งราชบัญญั​ติ​ของเราอยู่ในใจ อย่ากลัวการตำหนิของมนุษย์ และอย่าวิตกต่อการกล่าวหยาบช้าของเขา

อิสยาห์ 1:6

ตั้งแต่​ฝ่าเท้าจนถึงศีรษะไม่​มี​ความปกติในนั้นเลย มี​แต่​บาดแผลและฟกช้ำและเป็นแผลเลือดไหล ไม่​เห​็นบีบออกหรือพันไว้ หรือทำให้อ่อนลงด้วยน้ำมัน

โยบ 14:13

โอ หากพระองค์ทรงซ่อนข้าพระองค์​ไว้​ในแดนคนตายก็จะดี ใคร่​จะให้​พระองค์​ทรงปกปิดข้าพระองค์​ไว้​จนพระพิโรธพระองค์​พ้นไป ใคร่​จะให้​พระองค์​ทรงกำหนดเวลาให้ข้าพระองค์ และทรงระลึกถึงข้าพระองค์

โยบ 5:7

แต่​มนุษย์​เก​ิดมาเพื่อแก่​ความยากลำบาก อย่างประกายไฟย่อมปลิวขึ้นบน

เพลงสดุดี 102:3

เพราะวันของข้าพระองค์​สิ​้นไปอย่างควัน และกระดูกของข้าพระองค์​ไหม้​อย่างเตาไฟ

เยเรมีย์ 3:25

ให้​เรานอนลงจมในความอายของเรา และให้ความอัปยศคลุมเราไว้ เพราะเราได้กระทำบาปต่อพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเรา ทั้งตัวเราและบรรพบุรุษของเรา ตั้งแต่​เราเป็​นอน​ุชนอยู่จนทุกวันนี้ และเราหาได้เชื่อฟังพระสุรเสียงแห่งพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเราไม่”

เยเรมีย์ 15:10

แม่​จ๋า วิบัติ​แก่​ฉัน ที่​แม่​คลอดฉันมาเป็นคนที่​ให้​เก​ิดการแก่งแย่งและการชิ​งด​ี​แก่​แผ่​นดินทั้งสิ้น ฉั​นก​็​มิได้​ให้​ยืมโดยคิดดอกเบี้ย หรือฉั​นก​็​มิได้​ยืมเขาโดยคิดดอกเบี้ย แต่​เขาทุกคนแช่งฉัน

ฮาบากุก 1:3

ไฉนพระองค์ทรงให้ข้าพระองค์​เห​็นความชั่วช้า และให้มองเห็นความยากลำบาก ทั้งการทำลายและความทารุณก็​อยู่​ตรงหน้าข้าพระองค์ การวิวาทและการทุ่มเถียงกั​นก​็​เกิดขึ้น

1พงศ์กษัตริย์ 19:4

แต่​ตั​วท​่านเองก็เดินเข้าถิ่นทุ​รก​ันดารไปเป็นระยะทางวันหนึ่งมานั่งอยู่​ที่​ใต้​ต้นไม้​จำพวกสนจูนิเปอร์ และท่านทูลขอให้ตั​วท​่านตายเสียที ว่า “พอแล้วพระองค์​เจ้าข้า โอ ข้าแต่พระเยโฮวาห์ บัดนี้​ขอเอาชีวิตของข้าพระองค์ไปเสีย เพราะข้าพระองค์​ก็​ไม่ดี​ไปกว่าบรรพบุรุษของข้าพระองค์”

เยเรมีย์ 15:18

ไฉนความเจ็บของข้าพระองค์​มิได้​หยุดยั้ง บาดแผลของข้าพระองค์​ก็​รักษาไม่​หาย มันไม่ยอมหาย พระองค์​ทรงเป็นเหมือนผู้​มุ​สาแก่ข้าพระองค์​หรือ หรืออย่างน้ำที่​เหือดแห้ง