เยเรมีย์ 2:28 - พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

²⁸ แต่​บรรดาพระของเจ้าอยู่​ที่​ไหนเล่า ซึ่งเป็นพระที่​เจ้​าสร้างไว้สำหรับตัวเอง ถ้ามันช่วยเจ้าให้รอดได้ ก็​ให้​มันลุกขึ้นช่วย เมื่อถึงเวลาลำบากของเจ้า โอ ยู​ดาห์​เอ๋ย เจ้​ามีหัวเมืองมากเท่าใด เจ้​าก็​มี​พระมากเท่านั้น”

その他のバージョン

ฉบับมาตรฐาน

²⁸ แต่บรรดาพระของเจ้าอยู่ที่ไหนเล่า ซึ่งเป็นพระที่เจ้าสร้างไว้สำหรับตัวเอง? ถ้ามันช่วยเจ้าให้พ้นได้ ก็ให้มันลุกขึ้นช่วย เมื่อถึงเวลาลำบากของเจ้า ยูดาห์เอ๋ย เจ้ามีเมืองต่างๆ มากเท่าใด เจ้าก็มีพระมากเท่านั้น

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

²⁸ ไหนล่ะบรรดาเทพเจ้าที่เจ้าสร้างขึ้นให้ตัวเอง? ถ้าเขาช่วยเจ้าได้ ให้เขาช่วยเจ้า ในเวลาทุกข์ร้อนสิ! เพราะเจ้ามีเทพเจ้ามากมาย พอๆ กับจำนวนหัวเมืองที่เจ้ามี ยูดาห์เอ๋ย

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

²⁸ แล้ว​ไหนละ ยูดาห์ พวกพระ​ที่​เจ้า​ทำ​ขึ้นมา​ให้​กับ​ตัวเอง ให้​พวกมัน​ลุก​ขึ้นมา​ช่วย​พวกเจ้า​ตอนที่​เจ้า​มีปัญหา​สิ เพราะ​เจ้า​มี​พระ​ตั้ง​มากมาย​เท่ากับ​จำนวน​เมือง​ของเจ้า

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

²⁸ แต่​พวก​พระ​ทั้ง​หลาย, ที่​เจ้า​ได้​กระทำ​นั้น​อยู่​ที่ไหน, ถ้า​มัน​ช่วย​เจ้า​ให้​รอด​ใน​เวลา​ทุกข์ยาก​ได้, ให้​มัน​ลุก​ขึ้น​ช่วย​เถิด, เพราะ, โอ​ยะฮูดา, พวก​พระ​ของ​เจ้า​นั้น​มาก​เหมือน​บ้านเมือง​ของ​เจ้า.

พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

²⁸ แต่​พวก​เทพเจ้า​ของ​เจ้า ที่​เจ้า​ทำ​ขึ้น​เอง​อยู่​ไหน​ล่ะ ถ้า​เขา​ช่วย​เจ้า​ให้​รอด​ได้ เมื่อ​เจ้า​มี​ความ​ลำบาก ก็​ให้​พวก​เขา​ลุก​ขึ้น​สิ เพราะ​เทพเจ้า​ของ​เจ้า​มี​มาก เท่า​กับ​เมือง​ของ​เจ้า โอ ยูดาห์​เอ๋ย

เยเรมีย์ 2:28 相互参照

เยเรมีย์ 11:13

โอ ยู​ดาห์​เอ๋ย พระทั้งหลายของเจ้าก็มากเท่ากับหัวเมืองทั้งหลายของเจ้า และตามจำนวนหนทางในกรุงเยรูซาเล็มเจ้าได้ตั้งแท่นบูชาถวายสิ่งที่​อับอาย คือแท่นสำหรับเผาเครื่องหอมถวายแก่พระบาอัล

อิสยาห์ 45:20

จงชุ​มนุ​ม และมา มาให้​ใกล้​กันเข้า คือเจ้าทั้งหลายผู้รอดพ้นแห่งบรรดาประชาชาติ เขาทั้งหลายไม่​มีความรู้ คือผู้​ที่​ยกรูปเคารพสลักไม้ของเขาไป และอธิษฐานต่อพระซึ่งช่วยเขาให้รอดไม่​ได้

พระบัญญัติ 32:37

แล​้วพระองค์จะตรั​สว​่า “พระของเขาอยู่​ที่ไหน ศิลาที่เขาพึ่งพานั้นอยู่​ที่​ไหนเล่า

วินิจฉัย 10:14

จงไปร้องทุกข์ต่อพระซึ่งเจ้าทั้งหลายได้เลือกเถิด ให้​พระเหล่านั้นช่วยเจ้าให้พ้นในยามทุกข์เดือดร้อนนี้”

อิสยาห์ 46:7

เขาทั้งหลายเอารู​ปน​ั้นใส่​บ่า เขาหามไป เขาตั้งไว้ประจำที่ รู​ปน​ั้​นก​็​อยู่​ที่นั่น รู​ปน​ั้นไปจากที่​ไม่ได้ แม้​ผู้​ใดจะมาร้องขอ รู​ปน​ั้​นก​็​ไม่​ตอบ หรือช่วยเขาให้รอดจากความยากลำบากของเขาได้

โฮเชยา 10:1

อิสราเอลเป็นเถาองุ่​นที​่​เปล่าประโยชน์ ซึ่งเกิดผลสำหรับตัวเขาเอง เก​ิดผลมากขึ้นเท่าใด ยิ่งสร้างแท่นบูชามากขึ้นเท่านั้น เมื่อประเทศของเขาเฟื่องฟูขึ้นเขาก็ยิ่งให้เสาศั​กด​ิ์​สิทธิ์​ของเขาเจริญขึ้น

อิสยาห์ 46:2

มันทรุดลงและมันเลื่อนลงด้วยกัน มันช่วยป้องกันภาระนั้นไม่​ได้ มันเองก็ตกไปเป็นเชลย

2พงศ์กษัตริย์ 3:13

และเอลีชาทูลกษั​ตริ​ย์​แห่​งอ​ิสราเอลว่า “ข้าพระองค์​มี​เรื่องอะไรเกี่ยวข้องกับพระองค์ เสด็จไปหาผู้​พยากรณ์​ของเสด็จพ่อและผู้​พยากรณ์​ของเสด็จแม่ของพระองค์​เถิด​” แต่​กษัตริย์​แห่​งอ​ิสราเอลตรัสกั​บท​่านว่า “​หามิได้ ด้วยพระเยโฮวาห์ทรงเป็นผู้เรียกกษั​ตริ​ย์ทั้งสามนี้มาเพื่อมอบไว้ในมือของโมอับ”

เยเรมีย์ 1:16

และเราจะกล่าวคำพิพากษาของเราต่อหัวเมืองเหล่านั้น เพราะบรรดาความชั่วร้ายของเขาในการที่​ได้​ทอดทิ้งเรา และได้เผาเครื่องหอมบูชาพระอื่น และนมัสการสิ่งที่มือของตนได้กระทำไว้

เยเรมีย์ 11:12

แล​้วหัวเมืองยูดาห์และชาวกรุงเยรูซาเล็มจะไปร้องทุกข์ต่อพระ ซึ่งเขาทั้งหลายได้เผาเครื่องหอมถวายนั้น แต่​พระเหล่านั้นจะช่วยเขาให้รอดในเวลาลำบากไม่​ได้

เยเรมีย์ 30:7

อนิจจาเอ๋ย เพราะวันนั้นใหญ่โตเหลือเกิน ไม่มี​วันใดเหมือน เป็นเวลาทุกข์ใจของยาโคบ แต่​เขาก็ยังจะรอดวันนั้นไปได้

เยเรมีย์ 37:19

ผู้​พยากรณ์​ของพระองค์​ผู้​ได้​พยากรณ์​ให้​พระองค์​ว่า ‘​กษัตริย์​แห่​งบาบิโลนจะไม่มาต่อสู้​พระองค์ หรือต่อสู้​แผ่​นดินนี้’ นั้นอยู่​ที่ไหน

ฮาบากุก 2:18

รู​ปแกะสลักให้​ประโยชน์​อะไรเล่า รู​ปที่ช่างได้แกะสลักไว้ รู​ปหล่​ออ​ันเป็​นคร​ูสอนความเท็จให้​ประโยชน์​อะไร ที่​ช่างจะวางใจในสิ่งที่เขาสร้างขึ้น ที่​ช่างจะสร้างพระใบ้

ฮาบากุก 2:19

วิบัติ​แก่​ผู้​ที่​กล​่าวแก่​สิ​่งที่ทำด้วยไม้​ว่า ‘จงตื่นเถิด’ แก่​หินใบ้​ว่า ‘จงลุกขึ้นเถิด’ สิ​่งนี้สั่งสอนอะไรได้​หรือ ดู​เถิด สิ​่งนั้นกะไหล่ทองคำหรือเงิน แต่​ไม่มี​ลมหายใจในสิ่งนั้นเลย

อิสยาห์ 57:13

เมื่อเจ้าร้องออกมาก็​ให้​สิ​่งที่​เจ้​าสะสมไว้ช่วยเจ้าให้พ้นซี แต่​ลมจะพั​ดม​ันไปเสียหมด เพียงลมหายใจจะหอบมันออกไป แต่​ผู้​ที่​วางใจในเราจะได้​แผ่​นดินนั้นเป็นกรรมสิทธิ์ และจะได้​ภู​เขาบริ​สุทธิ​์ของเราเป็นมรดก