4 Բայց ով գործ է անում, վարձը նրան շնորհ չի համարվում, այլ պարտք։
4 Բայց ով գործ է անում, նրա վարձը որպես շնորհ չի դիտվում, այլ որպես պարտք։
Կամ նրան ո՞վ նախապես մի բան տվեց, որպեսզի դրա հատուցումը նրանից ստանա (Հոբ 41.11)։
Իսկ եթե շնորհով է, ուրեմն այլևս գործերից չէ. այլապես շնորհն այլևս շնորհ չի լինի։
Նրա շնորհով ձրի են արդարացվում այն փրկության միջոցով, որ Հիսուս Քրիստոսով է։
Ինչո՞ւ. որովհետև ոչ թե հավատով, այլ իբր օրենքի գործերով էին ուզում հասնել։ Նրանք գայթակղության քարի վրա գլորվեցին,