20 Դո՞ւ ես նրան մորեխի նման թռչել տալիս։ Նրա փառավոր վրնջյունը երկյուղալի է։
20 վրան սպառազինություն գցել, նրա լանջը փառավորել խիզախությամբ։
Դանից լսվում է նրա ձիերի փնչոցը, նրա երիվարների վրնջյունից դողում է ամբողջ երկիրը։ Եվ նրանք գալու և ուտելու են երկիրն ու նրա ամենը, որը լցնում է այն, քաղաքը և նրա մեջ բնակվողներին։
Մարտակառքերի դղրդյունի նման լեռների գլխին ոստոստում են, հարդ լափող կրակի բոցի ձայնի պես, մի հզոր ամբոխի պես, որ շարված է պատերազմի։
Ձիուն դո՞ւ ես ուժ տվել, նրա պարանոցին բաշը հագցրել։
Ես անց եմ կենում ինչպես երկարած ստվեր և ցած եմ թափվում մորեխի պես։