20 Դո՞ւ ես նրան մորեխի նման թռչել տալիս։ Նրա փառավոր վրնջյունը երկյուղալի է։
20 վրան սպառազինություն գցել, նրա լանջը փառավորել խիզախությամբ։
Ձիուն դո՞ւ ես ուժ տվել, նրա պարանոցին բաշը հագցրել։
Ես անց եմ կենում ինչպես երկարած ստվեր և ցած եմ թափվում մորեխի պես։
Դանից լսվում է նրա ձիերի փնչոցը, նրա երիվարների վրնջյունից դողում է ամբողջ երկիրը։ Եվ նրանք գալու և ուտելու են երկիրն ու նրա ամենը, որը լցնում է այն, քաղաքը և նրա մեջ բնակվողներին։
Մարտակառքերի դղրդյունի նման լեռների գլխին ոստոստում են, հարդ լափող կրակի բոցի ձայնի պես, մի հզոր ամբոխի պես, որ շարված է պատերազմի։