7 Ահա իմ երկյուղը թող քեզ չզարհուրեցնի, և իմ ճնշումը թող քեզ վրա չծանրանա։
7 Արդ, թող իմ ահը չհամակի քեզ, ոչ էլ ձեռքս ծանրանա քեզ վրա։
Ձեռքդ ինձանից հեռացրո՛ւ, և քո երկյուղն ինձ թող չզարհուրեցնի։
Թող իր գավազանն իմ վրայից հեռացնի, ու նրա սարսափն ինձ չզարհուրեցնի։
Քո ցասումն իջավ ինձ վրա, քո զարհուրանքները կորցնում են ինձ։
Որովհետև ցերեկ ու գիշեր քո ձեռքը ծանրանում էր ինձ վրա. իմ թարմությունն ամռան չորություն դարձավ։ (Սելա)։
Արդարև ականջիս ասել ես, ու ես խոսքերի ձայնը լսեցի.
Որովհետև նա ինձ նման մարդ չէ, որ իրեն պատասխանեմ, ու միասին դատարան գնանք։