20 Ասեմ, որ հանգստանամ, շրթունքներս բաց անեմ ու պատասխանեմ։
20 Շրթներս բաց անելով՝ խոսելու եմ, որ հանգստանամ.
Համբերո՛ղ եղեք, որ ես խոսեմ, ու իմ խոսելուց հետո՛ ծաղրեցեք։
«Դրա մասին իմ խորհրդածություններն ինձ պատասխանել են տալիս, և այդ պատճառով խռովահույզ մտածումներս շտապեցնում են։
Ո՞վ է, որ ինձ հետ կվիճի, որովհետև այն ժամանակ պիտի լռեի ու մեռնեի։
Ինձ մոտ լո՛ւռ մնացեք, որ ես խոսեմ, և ինչ որ լինի, ինձ վրա՛ թող գա։
Ահա որովայնս չբացված գինու է նման, նոր տիկերի պես, որ պատռվելու վրա են։
Ոչ ոքի երեսպաշտություն չանեմ, ոչ մեկի չշողոքորթեմ։
«Եթե մեկը փորձի քեզ մի խոսք ասել, կսրտնեղե՞ս. բայց ո՞վ կարող է իրեն զսպել, որ չխոսի։