16 «Ես սպասեցի, մինչև որ այլևս չէին խոսում. կանգնել էին ու չէին պատասխանում։
16 Համբերեցին ու չխոսեցին, որովհետև մնացին առանց պատասխանի։
Երանի՜ բոլորովին լռեիք, և դա ձեզ համար իմաստություն կհամարվեր։
Նրանք ապշեցին, այլևս չպատասխանեցին. խոսքերը նրանցից հեռացան։
Ես էլ իմ բաժինն եմ խոսելու, իմ գիտեցածը ես էլ եմ ասելու։
Նույնիսկ հիմարը իմաստուն կհամարվի, եթե լուռ մնա, և իր շրթունքները փակողը՝ ողջամիտ։
Ուստի այն ժամանակ խոհեմը լռում է, որովհետև այն չար ժամանակ է։
Իմացե՛ք, իմ սիրելի՛ եղբայրներ, թող ամեն մարդ արագահաս լինի լսելու մեջ, ծանրաշարժ՝ խոսելու և բարկանալու մեջ.