20 Ոսկորներս մարմնիս ու մաշկիս են կպել, և ատամներիս կաշիով եմ ազատվել։
20 Իմ այս մորթի տակ մսերս են փտել. ատամներիս մեջ իմ ոսկորներն եմ պահում։
Հառաչանքիս ձայնից ոսկորս կպավ մարմնիս։
Ածուխից սև եղավ նրանց դեմքը, չեն ճանաչվում փողոցներում. նրանց մաշկը նրանց ոսկորի վրա կծկվել է, չորացել է փայտի պես։
Մեր մաշկը փռի պես տաք է սովի այրող տաքության պատճառով։
Մաշեցրեց մարմինս ու մաշկս, փշրեց ոսկորներս։
Որովհետև իմ օրերը ծխի պես վերջացան, և իմ ոսկորներն այրվեցին չոր խռիվի պես։
Իմ մարմնում առողջություն չկա քո բարկության պատճառով. իմ ոսկորներում խաղաղություն չկա իմ մեղքի պատճառով։
Մաշկս ինձ վրա սևացել է և կթափվի, ոսկորներս՝ տաքությունից վառվել։
Մարմինս որդեր ու հողի կոշտեր է հագել. մաշկս ճաքում է ու հալվում։
"Նույնիսկ ձեր քաղաքի փոշին, որ նստել է մեր ոտքերին, ձեզ վրա ենք թափ տալիս, բայց ա՛յս իմացեք, որ Աստծու արքայությունը մոտեցել է ձեզ"։
Դու ինձ խորշոմներով ես պատել. սա վկայություն է դարձել, և իմ նիհարությունն իմ դեմ է վեր կացել, իմ դեմ է վկայում։
Ես նմանվեցի անապատի հավալուսնի, ավերակների բուի պես եղա։