ՀՈԲ 17:14 - Նոր վերանայված Արարատ Աստվածաշունչ

¹⁴ Ապականությանը գոչեմ՝ “Դու իմ հայրն ես”, որդերին՝ “Իմ մայրն ու քույրն եք”։

Տես գլուխը Պատճենել

¹⁴ Մահվանը ինձ հայր կոչեցի, փտությունը՝ ինձ մայր և քույր։

Տես գլուխը Պատճենել

ՀՈԲ 17:14
15 Խաչաձեւ Հղումներ

Որովհետև իմ անձը չես թողնի գերեզմանում և քո հավատարիմին ապականություն տեսնել չես տա։

Այդպես է նաև մեռելների հարությունը. մարմինը հողի մեջ սերմանվում է ապականությամբ և հարություն է առնում անապականությամբ։

Մեռելների աշխարհ իջավ քո մեծափառությունը քո տավիղների հնչյունների հետ։ Ճիճուներ են սփռված քո տակ որպես անկողին, և որդերն են քո ծածկոցը։

Որպեսզի ապրի հավիտյան և ապականություն չտեսնի։

Մաշկս ինձ վրա սևացել է և կթափվի, ոսկորներս՝ տաքությունից վառվել։

Մայրը մոռանում է նրան, որդերը խրախճանք են անում նրա վրա. նա այլևս չի հիշվում, ու անիրավությունը ծառի նման կտրվում է,

Բայց երկուսն էլ հողի մեջ միասին են պառկում, և նրանք որդերով են ծածկվում։

Այնպես մարդը փտածի պես վայր է ընկնում, ցեցը կերած հագուստի պես մաշվում է»։

Իմ մաշկի այսպես փչանալուց հետո Աստծուն իմ մարմնով եմ տեսնելու։

Մարմինս որդեր ու հողի կոշտեր է հագել. մաշկս ճաքում է ու հալվում։

Ո՜ւր մնաց մարդը, որ մի որդ է, և մարդու որդին, որ մի ճիճու է»։

Հետեւեք մեզ:

Հովանավորվող հղումներ

Գովազդներ