11 Ջրերը ծովակից հոսում են, և գետը չորանում-ցամաքում է։
11 Ծանծաղում է ծովն իր ժամանակին. սպառած գետերը ցամաքում են.
Այդպես էլ մարդը պառկում է ու վեր չի կենում։ Մինչև երկինքն էլ չլինի, վեր չեն կենա և իրենց քնից չեն զարթնի։
Ջրերը պիտի քաշվեն ծովից, և գետը պիտի չորանա ու ցամաքի։
Ինչո՞ւ է իմ ցավը անվերջանալի, և իմ վերքը՝ անդարմանելի, որ բժշկվել չի ուզում. մի՞թե դու ինձ համար խաբուսիկ վտակի պես ես լինելու, ջրերի, որ անվստահելի են։