23 Սակայն մատռվակապետը չհիշեց Հովսեփին և մոռացավ նրան։
23 Սակայն տակառապետը չհիշեց Հովսեփին, այլ մոռացավ նրան։
Երկու տարի հետո փարավոնը երազ տեսավ. ահա նա կանգնել էր գետի եզերքին։
Եվ մատռվակապետը խոսեց փարավոնի հետ՝ ասելով. «Ես այսօր հիշում եմ իմ հանցանքները։
Թագավորն ասաց. «Մուրթքեին սրա փոխարեն ի՞նչ փառք կամ մեծարանք տրվեց»։ Թագավորի սպասավոր ծառաներն ասացին. «Նրան ոչ մի բան չեն արել»։
Իմ ազգականներն ինձ լքել են, ու իմ ծանոթները՝ ինձ մոռացել։
Մինչև այն ժամանակ, որ նրա խոսքը կատարվեց. Տիրոջ խոսքը փորձեց նրան։
Սրտերից մոռացված եղա մեռածի պես. դարձել եմ կոտրած ամանի նման։
Որովհետև շատերի բամբասանքը լսեցի. ահ կա իմ չորս կողմը. երբ հավաքվում են իրար հետ, խորհուրդ են անում իմ դեմ, որ հոգիս առնեն։
Որ գինին թասերով եք խմում ու լավագույն յուղով օծվում ու չեք կսկծում Հովսեփի ավերման համար։