Քո դեսպանների միջոցով նախատեցիր Տիրոջը և ասացիր. “Իմ կառքերի շատությամբ սարերի բարձրության վրա ելա՝ Լիբանանի հեռու կողմերը. Եվ ես կտրեցի նրա բարձր եղևնիները Եվ նրա ընտիր մայրիները. Եվ մտա նրա ամենահեռավոր օթևանը Եվ նրա պտղատու ծառերի անտառը։
Վերցրե՛ք զոպայի մի փունջ, այն թաթախե՛ք կոնքի մեջ լցված արյան մեջ, կոնքի մեջ եղած արյունից քսե՛ք դռան վերևի սեմին և երկու դրանդիներին, և մինչև առավոտ ձեզանից ոչ ոք թող իր տան դռնից դուրս չգա։
Մաքուր մի մարդ թող վերցնի զոպան, այն թաթախի ջրի մեջ և շաղ տա վրանի, բոլոր ամանների, այնտեղ գտնվող մարդկանց և այն մարդու վրա, որը դիպել էր մարդկային ոսկորի, սպանվածի կամ մեռածի կամ գերեզմանի։
Որովհետև երբ Մովսեսն օրենքի բոլոր պատվիրանները հայտնեց ժողովրդին, վերցնելով ցուլերի և նոխազների արյունը ջրի, կարմիր բրդի ու զոպայի հետ՝ սրսկեց օրենքի գրքի ու ամբողջ ժողովրդի վրա