Քահանան ասաց. «Ահա այլազգի փղշտացի Գողիաթի սուրը, որին սպանեցիր Ելա հովտում։ Դա շորով փաթաթված ու դրված է վակասի հետևում։ Եթե ուզում ես, վերցրո՛ւ, քանի որ, բացի դրանից, այստեղ ոչինչ չկա»։ Դավիթն ասաց. «Դրա նմանը չկա, տո՛ւր ինձ այն»։
Դավիթը եկավ Գեթի արքա Անքուսի մոտ։ Անքուսի ծառաները նրան ասացին. «Սա Դավիթը չէ՞, այն երկրի թագավորը։ Սրա համար չէ՞, որ պար բռնող կանայք երգում էին ու ասում. “Սավուղը հազար սպանեց, իսկ Դավիթը՝ բյուր”»։