Ես չէի հավատում ինձ ասված խոսքերին, մինչև որ անձամբ չեկա և աչքերովս չտեսա։ Քո իմաստնության և քո բարության համբավի կեսն անգամ չեն պատմել ինձ իմ երկրում։
Փաքադիմի ու Մոխիրների ողջ ձորը, ողջ Սարեմոթը, մինչև Կեդրոնի ձորը, մինչև արևելյան կողմի Ձիերի դռան անկյունը պետք է դառնան Տիրոջ սրբությունը, և այս բոլորը այլևս չեն հափշտակվելու և չեն ավերվելու մինչև հավիտենություն»։