ՍԱՂՄՈՍՆԵՐ 39:1 - Նոր Էջմիածին Աստվածաշունչ

¹ Դպրապետին։ Սաղմոս Դավթի

Նոր վերանայված Արարատ Աստվածաշունչ

¹ Ես ասացի. «Իմ ճանապարհները պահեմ լեզվով մեղանչելուց. սանձ դնեմ իմ բերանին, քանի դեռ ամբարիշտն իմ առջևում է»։

ՍԱՂՄՈՍՆԵՐ 39:1 Խաչաձեւ Հղումներ

Գ ԹԱԳԱՎՈՐՆԵՐԻ 2:4

Որպեսզի Տերը պահի իր խոստումը, որ ասաց իմ մասին՝ “Եթե քո որդիները հաստատ պահեն իրենց ընթացքը և իրենց ամբողջ սրտով ու հոգով հավատարմությամբ գնան իմ առջևից, ապա քեզանից մարդ չի պակասի Իսրայելի գահի վրայից”։

Դ ԹԱԳԱՎՈՐՆԵՐԻ 10:31

Սակայն Հեուն ամբողջ հոգով Տիրոջ՝ Իսրայելի Աստծու օրենքով ընթանալու ջանադիր չեղավ և Իսրայելին մեղանչել տվող Հերոբովամի մեղքերից զերծ չմնաց։

Ա ՄՆԱՑՈՐԴԱՑ 16:41

Սադովկի հետ էին Եմանն ու Իդիթովնը, ինչպես նաև անվանապես ընտրված մյուսները, որ օրհնեն Տիրոջը, քանզի հավիտենական է նրա ողորմածությունը։

ՀՈԲ 2:10

Եվ Հոբը, նրան նայելով, ասաց. «Խոսեցիր անզգամ կնոջ պես. եթե Տիրոջ ձեռքից բարիքներն ընդունեցինք, չարիքներին չհամբերե՞նք»։ Եվ իր հետ պատահած այս բոլոր դեպքերի ժամանակ Հոբն իր շրթունքներով չմեղանչեց Տիրոջ առաջ, ոչ էլ անզգամություն հանդես բերեց Աստծու հանդեպ։

ՍԱՂՄՈՍՆԵՐ 12:4

Նայի՛ր և լսի՛ր ինձ, Տե՛ր, Աստվա՜ծ իմ։ Տե՜ր, լո՛ւյս տուր աչքերիս, Որ երբեք չննջեմ մահվամբ,

ՍԱՂՄՈՍՆԵՐ 141:3

Տիրոջ առջև պիտի սփռեմ իմ աղոթքները, Նրա առջև պիտի պատմեմ նեղություններս։

ՍԱՂՄՈՍՆԵՐ 34:13

Նրանց հալածանքի ժամանակ քուրձ էի հագնում, Պահքով խոնարհեցնում էի անձս, Եվ աղոթքներս իմ ծոցը դարձան։

ՍԱՂՄՈՍՆԵՐ 62:1

Սաղմոս Դավթի, մինչ նա գտնվում էր Հուդայի երկրի անապատում

ՍԱՂՄՈՍՆԵՐ 77:1

Ասափի՝ իմաստության երգ Ժողովուրդնե՛ր, ո՛ւշ դրեք իմ օրենքներին, Ակա՛նջ արեք իմ բերանի խոսքերին։

ԱՌԱԿՆԵՐ 18:21

Մահն ու կյանքը լեզվի զորության վրա են. ով նվաճի այն, պիտի ճաշակի նրա պտուղը։

ԱՌԱԿՆԵՐ 21:23

Ով զսպում է իր բերանն ու լեզուն, իր անձը պահպանում է նեղությունից։

ԱՄՈՎՍ 5:13

Դրա համար նա, ով իմաստուն է, այն ժամանակ կլռի, քանի որ ժամանակը չար է։

Կողոսացիներին 4:5

Իմաստությա՛մբ վարվեք ոչ քրիստոնյաների հետ՝ օգտագործելով առիթը։

Եբրայեցիներին 2:1

Ահա թե ինչու մենք պետք է ավելի ուշադիր լինենք ասված խոսքերին, որպեսզի երբեք դրանցից չտարվենք դեպի կորուստ։

Հակոբոս 1:26

Եթե մեկն ուզում է բարեպաշտ լինել և չի սանձահարում իր լեզուն, այլ մոլորեցնում է իր սիրտը, այդպիսինի համար զուր է բարեպաշտությունը։