8 Ինձ պահպանի՛ր աչքի բիբի պես, Քո թևերի հովանու տա՛կ առ ինձ
8 Ես ամեն ժամանակ Տիրոջը դրեցի իմ առջև, որովհետև նա իմ աջ կողմում է. ես չեմ սասանվի։
Իրենից երկյուղածներին կերակուր է տալիս։ Հավիտյան հիշեց իր ուխտը,
Քանզի այնտեղ են դրված աթոռները դատաստանի, Աթոռներ՝ դրված Դավթի տան մեջ։
Իմ բաժակի, ժառանգության բաժին, ո՛վ Տեր, Դու ես կրկին ինձ դարձնելու բաժինն իմ։
Բոլոր ինձ տեսնողներն արհամարհում էին ինձ՝ Շարժելով շուրթերը և օրորելով գլուխներն իրենց.
Այնպես պիտի քո սրբարանում երևամ՝ Տեսնելու քո զորությունն ու փառքը,
Ասես ճարպի պարարտությունից պիտի հագենամ, Բերանս ցնծալի շրթունքներով քեզ պիտի օրհնի։
Երբ հիշում էի քեզ անկողնուս մեջ, Առավոտ շատ վաղ խոսում էի քեզ հետ,
Մի՛ մոռացիր պաշտոնյաներիդ ձայնը. Քեզ ատողների ամբարտավանությունը Թող անհետանա ընդմիշտ։
Հավատո՛վ թողեց Եգիպտոսը և չէր վախենում թագավորի ցասումից, քանի որ համբերեց, կարծես թե անտեսանելին էր տեսնում։