4 Մարդը նմանվեց ունայնության, Եվ նրա օրերը ստվերի պես են անցնում։
4 Իմ հոգին մաշվեց իմ մեջ, իմ սիրտն ավերված է ինձանում։
Թշնամին հալածեց հոգիս, կյանքս հողին խոնարհեցրեց Եվ ինձ նստեցրեց խավարում՝ որպես հավերժական մեռյալ։
Ինչպես լսեցինք ու ճանաչեցինք դրանք, Եվ ինչպես մեր հայրերը պատմեցին մեզ։
Նրա քրտինքը հոսում էր արյան կաթիլների նման՝ շիթ-շիթ գետին թափվելով։
Տերը բարիք է անում բարիներին Եվ նրանց, ովքեր ուղիղ են սրտով։
Սաղմոս Դավթի Օրհնի՛ր Տիրոջը, հոգի՛ իմ, Եվ իմ ողջ ոսկորները՝ նրա սուրբ անունը.
Ա՛նձ իմ, միայն Աստծո՛ւն ապավինիր, Որովհետև նրանից է իմ փրկությունը։
Աստծով պիտի կատարեմ իմ գովաբանությունը Ամբողջ ցերեկվա ընթացքում. Աստծուն հուսացի ու չեմ վախենալու. Մարդն ի՜նչ կարող է անել ինձ։
Բայց քանի ելել եք ինձ վրա՝ իբրև մի որբուկի, շարժվել եք ձեր բարեկամի վրա,
Որ հաջորդ սերունդն էլ ճանաչի։ Որդիները, որ ծնվելու են, պիտի ելնեն Եվ պատմեն այդ իրենց զավակներին,
Հոգիս ձանձրացավ իմ ներսում, և սիրտս խռովվեց իմ մեջ։