16 Նրանց երկիրը սովի մատնեց Եվ սպառեց հացի ողջ պաշարը։
16 Կշտանում են Տիրոջ ծառերը՝ Լիբանանի մայրիները, որոնք նա տնկեց։
Սաղմո՛ս ասացեք Տիրոջը, ո՛վ նրա սրբեր, Նրան գոհությո՛ւն մատուցեք իբրև հիշատակ նրա սրբությանը։
Վաղուց է պատրաստ քո աթոռը, Եվ հավերժ ես դու։
Իսրայելի բարձրաբերձ լեռից։ Տնկելու եմ, և ոստեր է արձակելու, պտղաբերելու է և մեծ մայրի է դառնալու։ Նրա տակ հանգստանալու են բոլոր կենդանիները, և նրա հովանու տակ օթևանելու են բոլոր թռչունները։ Նրա ճյուղերը հաստատ են մնալու նրա վրա։
Դրանք նման են հովանի անող անտառների, և գետերի ափին գտնվող բուրաստանների, և վրանների, որ կանգնեցրեց Տերը, և նման են հոսող ջրերի ափին գտնվող մայրիների։