ՂԵՎՏԱԿԱՆ 6:22 - Նոր Էջմիածին Աստվածաշունչ

²² Քահանաների ընտանիքների բոլոր արու անդամները թող ուտեն դրանից, որովհետև դա Տիրոջը մատուցվող սրբությունների սրբություն զոհ է։

Նոր վերանայված Արարատ Աստվածաշունչ

²² Այն պիտի մատուցի նրա որդիներից նրա տեղը օծվող քահանան։ Սա հավիտենական կանոն է Տիրոջ համար. այն պիտի այրվի ամբողջովին։

ՂԵՎՏԱԿԱՆ 6:22 Խաչաձեւ Հղումներ

ԵՍԱՅԻ 53:10

Տերը կամենում է մաքրել նրան վերքերից։ Եթե մեղքերի զոհը մատուցեք, ապա երկարակյաց սերնդի կարժանանաք, որի միջոցով Տերը կցանկանա ազատել

ՈՎՍԵԵ 4:8

Իմ ժողովրդի մեղքերը կուտեն և իրենց անիրավություններով իրենց անձերը կլցնեն։

ՂԵՎՏԱԿԱՆ 3:17

Հավիտենական օրենք թող լինի ձեր սերունդների համար, որտեղ էլ բնակվելիս լինեք. ճարպ և արյուն երբեք չուտեք»։

ՂԵՎՏԱԿԱՆ 4:24

Նա իր ձեռքը թող դնի նոխազի գլխին, թող այն մորթեն Տիրոջ առջև՝ այնտեղ, որտեղ ողջակեզներն են մորթում, քանի որ սա մեղքի զոհ է։

ՂԵՎՏԱԿԱՆ 4:3

եթե օծված քահանայապետը մեղանչի՝ ժողովրդին հանցավոր դարձնելով, իր գործած մեղքը քավելու համար նա Տիրոջը առանց արատի մի արջառ թող մատուցի։

ՂԵՎՏԱԿԱՆ 6:10

Այն թթխմորով չպիտի եփվի։ Ինձ հատկացված ընծայի այդ մասը ես իրենց տվեցի։ Դրանք սրբությունների սրբություն են՝ լինի այդ մեղքի զոհ, թե հանցանքների զոհ։

ՂԵՎՏԱԿԱՆ 6:11

Քահանաների ընտանիքների բոլոր արու անդամները թող ուտեն դրանից։ Այս թող լինի Տիրոջը մատուցվելիք նվիրաբերության հավիտենական կարգը ձեր սերունդների մեջ։ Ով որ դիպչի դրանց, կսրբանա»։

ՂԵՎՏԱԿԱՆ 6:21

Կավե անոթը, որի մեջ կեփվի, պետք է ջարդվի, իսկ եթե եփվի պղնձե անոթի մեջ, պետք է այն շփել ու ջրով ողողել։

ՂԵՎՏԱԿԱՆ 6:23

Մեղքի ամեն մի զոհ, որի արյան մի մասը բերվում է Վկայության խորան՝ սրբարանում քավություն ստանալու համար, չպետք է ուտվի, այլ կրակով պետք է այրվի”։

ՂԵՎՏԱԿԱՆ 8:21

փորոտիքն ու ոտքերը լվաց ջրով և խոյն ամբողջությամբ տեղադրեց զոհասեղանի վրա, քանի որ ողջակեզ է՝ անուշահոտություն Տիրոջ համար, ինչպես որ Տերը պատվիրել էր Մովսեսին։

Բ ՕՐԵՆՔ 10:6

Իսրայելի որդիները Հակիմի որդիների Բերովթից գնացին դեպի Մադաի։ Այնտեղ Ահարոնը մահացավ ու այնտեղ թաղվեց։ Նրա փոխարեն քահանայացավ նրա որդի Եղիազարը։

Եբրայեցիներին 7:23

Եվ այսպես, շատ քահանաներ եղան, որովհետև մահը արգելք էր լինում, որ նրանք տևապես քահանա մնային։