29 Եթե ամբարշտություն էի անում, ինչո՞ւ չմեռա։
29 Ես պիտի ամբարիշտ լինեմ, ուրեմն ինչո՞ւ զուր տեղը տանջվեմ։
Դու ասացիր. “Անմեղ եմ, թող նրա բարկությունն ինձնից հեռանա”։ Ահավասիկ ես դատաստան եմ տեսնելու քեզ հետ, որովհետև դու ասացիր՝ չմեղանչեցի։
Դու հաստատեցիր ծովը քո զորությամբ, Դու խորտակեցիր վիշապների գլուխները ջրերի վրա։
Եվ հիմա գիտեմ, որ հանդգնությամբ հասել եք վրաս։
Գիտես, որ երբեք չեմ ամբարշտացել, բայց ո՞վ ինձ կազատի քո ձեռքից։
Ու կասեմ. “Տե՛ր, մի՛ սովորեցրու ինձ, որ ամբարիշտ լինեմ”. և ինչո՞ւ դատեցիր այսպես ինձ։
Դրա համար եմ ասել. “Բարկությունը կործանում է մեծին ու հզորին”։
Եթե արդար էլ լինեմ, բերանս ամբարիշտ կդառնա, անարատ լինեմ, կամակոր կդիտվեմ։
Մեղադրանքներ է բարդել ինձ վրա Աստված ու ինձ հակառակորդ համարել։