27 Եթե ասեմ, որ պիտի խոսեմ, կմոռանամ, երեսս գետին խոնարհած՝ պիտի հեծեծեմ։
27 Եթե ասելու լինեմ՝ “Գանգատս մոռանամ, դեմքիս տխրությունը թողնեմ ու զվարթանամ”,
Երբ մտածում եմ, թե մահիճս ինձ կամոքի, և անկողինս ինձ կհանգստացնի,
անբուժելի ցավեր պատճառելով ձեր տարակուսած սրտերին։
Այսուհետ ես բերանս չպիտի զսպեմ. պիտի խոսեմ, քանի դեռ վիշտ ունեմ, տագնապով պիտի բացեմ դառնությունն իմ հոգու։
քանզի եթե խոսեմ, չի փարատվելու ցավը վերքերիս, իսկ եթե լռեմ, ավելի քի՞չ եմ խոցոտվելու ես։
Ողորմի՛ր ինձ, Աստվա՛ծ, Որովհետև մարդն ինձ կոխոտեց. Պատերազմները հանապազ նեղեցին ինձ։