17 որ իսկույն հալվում է ջերմության գալուց, չի ճանաչվում, թե ի՛նչ էր առաջ,
17 Տաքանալիս դադար են առնում, շոգ ժամանակ իրենց տեղերից ցամաքում են։
և նրանց տունկերը լինեն ցամաքած հողի վրա. որբից խլեցին խուրձը ցորենի.
Գաղաադի Թեզբե գյուղից սերած Եղիա մարգարեն ասաց Աքաաբին. «Կենդանի է Տերը՝ Զորությունների Աստվածը, Իսրայելի Աստվածը, որին ծառայում եմ. այս տարիներին ցող չի իջնի կամ անձրև չի գա, մինչև որ ես չասեմ»։
Ովքեր դողում էին ինձանից, այժմ ահա ելել են ինձ վրա։ Ինչպես ձյունը կամ ինչպես քարացած սառույցը,
Այդպես լքվեցի նաև ես բոլորից, կորստյան մատնվեցի ու դարձա տնանկ։