36 Բայց հաշվի՛ առ, Հո՛բ, և անզգամի պես մի՛ պատասխանիր դեռ,
36 Երանի՜ թե Հոբն անօրեն մարդկանց պես տված պատասխանների համար իսպառ փորձության ենթարկվեր։
Բայց ով որ չար լինի, թող երբեք չհուսա, թե անպարտ կլինի։ Եվ ով բարկացնի Տիրոջը, նրանց համար մի՞թե քննություն չի լինի։
Այդ ինչո՞ւ են ամբարիշտներն ապրում, ծերանում, բայց հարուստ են մնում։
Չե՞ս պահելու այն հավիտենական շավիղները, որոնց վրա կոխեցին արդար այրերը,
Տերը հիվանդացրեց սիրտս, Ամենակալը տագնապեցրեց ինձ։
«Ամբարտավաններն ինչո՞ւ մոռացան Տիրոջը.
որպեսզի ձեր մեղքերը չավելացնեք. Տիրոջ առաջ շատ բան խոսելն անօրենություն է համարվելու ձեզ համար»։
Տերն իմ հաստատիչն է, Իմ ապավենն ու իմ փրկիչը։ Աստված իմ օգնականն է, Եվ ես հույսս նրա վրա եմ դրել. Իմ ապավենն է, Իմ փրկության եղջյուրն ու ինձ ընդունողը։
Երբ չարերը մերձեցան՝ ուտելու իմ մարմինը, Ինձ նեղողներն ու թշնամիները թուլացան և ընկան։
Չէ՞ որ երանի ենք տալիս համբերողներին։ Լսել եք Հոբի համբերության մասին և գիտեք, թե Տերը ինչ արեց վերջում, քանի որ Տերը բազմագութ է և ողորմած։