15 Ո՞ւր է հույսն իմ, կամ բարիքներս պիտի տեսնե՞մ։
15 Եվ հիմա իմ հույսը որտե՞ղ է, իմ հույսն ո՞վ կտեսնի։
Ամենազորը ձեռքը թե իջեցնի ինձ վրա (սկսել էլ է), չե՞մ խոսելու ես նրա առաջ և արդարանալու փորձեր անելու։
Պաշարել է ինձ բոլոր կողմերից. կործանված եմ. հույսս կտրել է հավետ՝ ծառի պես։
Ի՞նչ զորություն ունեմ, որ իմ կյանքը տևի. ի՞նչ ժամանակ ունեմ, որ իմ հոգին հարատևի։
Չէ՞ որ քո երկյուղը անզգամություն է, քո անչար ճանապարհը քեզ հույս չի՞ տալիս։
Եվ կյանքս խոսքից էլ թեթև է. կորել է նա ունայն հույսերում։
«Ես ասացի, որ երբ իմ օրերն սպառվեն, մնացած տարիներս թողած՝ ընկնելու եմ գերեզմանի դռները։
կորավ իմ արիությունը, և իմ հույսը՝ առ Տեր։
Եվ ինչպես ջրերն են քարերը ողորկում, հեղեղում դաշտերը կոշտ հողի, այնպես էլ մարդու հույսերն ես չքացրել։
Տերը խոսեց ինձ հետ ու ասաց. «Մարդո՛ւ որդի, այդ ոսկորներն Իսրայելի ամբողջ տունն են։ Նրանք ասում են. “Չորացան մեր ոսկորները, մեր հույսը կտրվեց, ու մենք մեռանք”։