19 Ո՞վ է ոսոխն իմ, որ դեմ կանգնի ինձ. որ կաշկանդվեմ և կամ էլ մեռնեմ։
19 Ո՞վ է, որ ինձ հետ կվիճի, որովհետև այն ժամանակ պիտի լռեի ու մեռնեի։
Ո՞վ է, որ մեղադրելու է Աստծու ընտրյալներին։ Աստված է, որ արդարացնում է։
Ես ասացի. «Չեմ տա Տիրոջ անունը, այլևս չեմ խոսի նրա անունից»։ Սակայն իմ սրտում կարծես կրակ վառվեց, բորբոքվեց ոսկորներիս մեջ, ու ես ամեն կողմից լքված մնացի, չկարողացա հանդարտվել։
Եթե բան ունես, պատասխա՛ն տուր ինձ, քանի որ ուզում եմ, որ արդարանաս։
Մի կողմ թողնենք այն, որ դուք ինձ վրա մեծ-մեծ խոսում եք, հարձակվում վրաս նախատինքներով։
Լռե՛ք, որ ես էլ խոսեմ, և անդորր գտնեմ իմ տանջվելուց։
Քո ձեռքն է արարել ու ստեղծել ինձ, բայց հետո դարձել ու զարկել ես ինձ։
Այսուհետ ես բերանս չպիտի զսպեմ. պիտի խոսեմ, քանի դեռ վիշտ ունեմ, տագնապով պիտի բացեմ դառնությունն իմ հոգու։
Ինչո՞ւ չես մոռանում իմ հանցանքները, թողություն չե՞ս տալու իմ մեղքերին։ Այժմ ահա հողին եմ դառնում ես, վաղն այլևս չեմ լինի»։
Եթե մեկը փորձի նրա հետ դատաստանի մեջ մտնել, նա չի լսի նրան, որովհետև նրա մի խոսքը հազարից մեկին չի կարող պատասխանել։
Երկու բաներ են լոկ անհրաժեշտ ինձ, և ես քո առջևից չեմ թաքնվի։
ահա Տերն է ինձ օգնական, և ո՞վ է, որ չարչարելու է ինձ։ Ահա դուք բոլորդ ձորձերի պես պիտի հնանաք, և ցեցը պիտի ուտի ձեզ։